Tupac z lepszej
strony
dzieci
|
bezinteresowna pomoc
|
płacz, mądrość, polityka
PŁACZ, MĄDROŚĆ, POLITYKA
Płacz... Reakcja na radość, stres, ból, psychiczne cierpienie. Płacz
nie był Tupacowi obcy. Opowiada o tym chociażby wieloletnia
przyjaciółka Tupaca, Leila Steinberg. Mówi ona o momencie ogłoszenia
wyroku i uznania go winnym przestępstwa na tle seksualnym (dotykanie
pośladków kobiety bez jej zgody). „Po tym zajściu Pac zadzwonił do
mnie z płaczem. Pac nie bał się płakać. To go zdruzgotało.” Płakał,
bo nie mógł w to uwierzyć, był zawiedziony.
Tupac płakał również ze wzruszenia innego rodzaju. Przykładem tego
jest historia pewnej dziewczynki, która zmotywowała rapera do
napisania ‘Brenda’s Got a Baby’. „Inspiracją był dla mnie artykuł w
New York Post lub Daily News – jednej z tych gazet. Był tam taki
tekst, który przeczytałem pomiędzy zdjęciami w naczepie podczas
kręcenia „Juice”. Płakałem podczas pisania tego kawałka, dlatego
wiedziałem, że inni też będą płakać. A muszę dodać, że jestem osobą,
której nie rusza byle co. Płakałem, czytając o tej małej czarnej
dziewczynce zdanej na samą siebie. Bardzo mnie to zabolało.” –
zwierzył się w jednym z wywiadów Shakur.
Frank Alexander wspominał o problemach Tupaca: „Jeśli znałeś tego
człowieka, to wiedziałeś, że cierpiał. Jakikolwiek ból wciąż w sobie
nosił, to był on bardzo głęboki, często go to przerastało, a był
gotów podjąć walkę ze światem.”
Tupac wzbudzał silne emocje swoją muzyką. Wspomniany wcześniej
Assasin tak opisuje moment pierwszego słuchania ‘ Dear Mama’: „Parę
dni po sesji nagraniowej, gdy piosenka była już gotowa, Pac mi ją
zaprezentował. Powiedział przed tym, że piosenka ta sprawi, że
wszyscy będą płakać. Jestem pewien, że tak było, ponieważ możesz
poczuć ból i głębię w tym utworze. W ten sposób Tupac nie bał się
mówić o swoim życiu, mógł robić to, co dyktowało mu serce.” Inny
producent Tupaca, tym razem z czasów Death Row, Johnny J, podzielił
się swoimi spostrzeżeniami ze studia podczas nagrywania ‘Life Goes
On’: „Podczas naszych sesji (w studio) przebywali ludzie, których
nazwałbyś prawdziwymi ludźmi ulicy; twardziele, którzy poważnie
traktowali swoje zajęcie, a w tamtym momencie zaczęli płakać. Nie
mogłem uwierzyć w to, co widziałem. Tak wielu ludzi reagowało
emocjonalnie na to nagranie.”
Pomimo tego, że Tupac nie zdołał ukończyć szkoły średniej, wiele
osób podkreśla, jak wiele mądrych słów wypowiedział w swoich
tekstach i wywiadach. Wyjaśnieniem tego fenomenu niech będą słowa
Leili Steinberg, osoby, która umożliwiła Tupacowi kontakt z Digital
Underground - „Jeżeli wsłuchasz się w teksty Tupaca, to dostrzeżesz,
jak wiele z tego co przeczytał, wykorzystywał w swojej muzyce. Pac
czytał grube książki i atakował definicje tam podane. Zadawał
pytania, z jakiej perspektywy tworzone są te definicje - czy
pokazują punkt widzenia białych, czy różnych kultur.” Tupac żył
intensywnie i szybko, nie ma co do tego wątpliwości. Z drugiej
jednak strony zdarzały się momenty wyciszenia. Mówi o tym chociażby
Ernest Dicerson, reżyser ‘Juice’ „Myślę, że jest bardzo
introspektywny. Na przykład, na planie ‘Juice’, podczas przerw w
kręceniu filmu, spędzał mnóstwo czasu sam, pisząc. Wie pan, on dużo
rozmyśla. Zastanawia się, co naprawdę dzieje się na świecie, co
dzieje się w okolicy i opowiada o tym w swojej muzyce. To co mnie w
nim uderzyło, to jego nieustanne rozmyślanie. Jego umysł ciągle
pracował.”
Tupac nie ograniczał się do tylko do bycia raperem i aktorem.
Interesował się biznesem, co zaowocowało: własną wytwórnią –
Euphanasia/Makaveli Records; firmą produkcyjną Non Stop Productions,
którą stworzył wraz z Johnny J’em; firmą produkcyjną ‘24/7’ którą
tworzył wraz ze swoim filmowcem Gobim i przyjaciółką od teledysków,
Tracy Robinson. W wywiadach mówił również o otwarciu sieci
restauracji z ludźmi z Death Row czy wspólnym reżyserowaniu filmów
ze Snoop Doggiem.
Kierunkiem, ku któremu Shakur skłaniał się od najmłodszych lat była
polityka. Dzięki byciu politykiem mógłby pomóc większej ilości osób.
Tupac wspominał o tym w wywiadach: „Chcę uformować społeczeństwo, w
którym będziemy mogli sami siebie wychowywać; tak abyśmy stali się
własnymi ojcami, także starsi ziomkowie mogą stać się ojcami dla
młodszych, a kiedy oni dorosną, nastanie kolej, aby oni przejęli
ojcowskie obowiązki względem kolejnego pokolenia. Od tego chcę
zacząć. Chcę być częścią pokolenia budującego podwaliny systemu, w
którym moglibyśmy nawzajem się wychowywać.” „Będziemy mieli naszą
własną partię polityczną, która nie będzie tylko dla czarnych. Swoje
miejsce znajdą tam Meksykanie, czarni, Ormianie. Dla wszystkich
zagubionych sukinsynów, właśnie teraz musimy mieć naszą własną
partię polityczną, ponieważ wszyscy mamy ten sam problem!
Zbudowaliśmy ten naród, a nie otrzymujemy z tego żadnego pożytku.”
Gobi, filmowiec pracujący nad biografią Tupaca za jego życia mówi o
zmianie, jaka dokonywała się w Tupacu: „Słyszałem, jak podczas jednej
z ostatnich rozmów powiedział - ‘Ludzie za sześć miesięcy mnie nie
poznają. Zacznę się zachowywać jak dorosły. Skończę z tymi
pierdołami. W zasadzie pewnego dnia mogę kandydować na burmistrza
Los Angeles, bo ci politycy są tak skorumpowani, że szkoda słów.’
Był gotów zmienić się bardziej to się komukolwiek śniło.”
„Pac był prorokiem, widział rzeczy, których nie widział żaden z nas.
Pac nigdy nie pozwoliłby mi wymierzyć broni w innego czarnego, bo
widział jak odchodziło wielu braci, sióstr i dzieci.” – Treach z
Naughty By Nature.
„Wielu ludzi nie pamięta, że (Pac) miał tylko 25 lat. Mając 25 lat,
jest się jeszcze bardzo młodym i niedojrzałym. Jednak w tym samym
czasie, cechowała go odpowiedzialność czterdziestolatka. Poczuwał
się do odpowiedzialności za całą rodzinę oraz wytwórnię. W tym
momencie całe Death Row spoczywało na barkach Paca i on to
wiedział”- zauważył E.D.I.
„Zdałem sobie sprawę, z tego że jeżeli każdy człowiek na Ziemi
miałby szansę spędzić z nim kilka dni i poznać go od tej strony,
opinia na temat Tupaca znacznie by się zmieniła. Na pewno był
skomplikowaną osobistością, ale zasadniczo był dobry. Teraz jest już
za późno.” – zakończył Frank Alexander
|