Inni o Tupacu

Poniżej przeczytasz krótkie wypowiedzi dziennikarzy opowiadających o Tupacu.

Kevin Powell

• Grał z posępną intensywnością, jak u Jamesa Deana,

• Czasami czuję, jakbym był jego starszym bratem, jakbym należał do jego rodziny. Tęsknię za nim w jakiś szczególny sposób. Nikt nie chciałby oglądać czyjejś śmierci. Myślę, że do jego zguby przyczyniły się zarówno czynniki zewnętrzne, jak i wewnętrzne. Z tym, że wewnętrznie nie zdawał się zmierzać w tym kierunku,

• [Gdy przeprowadziłem z nim pierwszy wywiad w 1993 roku] nawet wtedy nie czuł się zrozumiany,

• Uosabiał swoje czasy, podobnie jak James Dean lata 50. Mówił o umieraniu. Zawsze. Kiedy przeprowadzałem z nim pierwszy wywiad dla "Vibe", wspominał o swojej śmierci i nie chciał, żeby zapamiętano go jako "wroga białych". Ten dzieciak od początku mówił o takich rzeczach,

• [Odpowiadając na pytanie, co stałoby się z Tupaciem, gdyby nie zginął] Nigdy się nie dowiemy. Tupac właściwie nigdy nie miał możliwości dorosnąć, odkryć kim jest naprawdę. Zawsze był wystawiony na publiczny osąd. Syn słynnej Czarnej Pantery. Gdy był młody sprzedawał narkotyki, żeby przetrwać. Bieda dyktowała mu, co ma robić. Kiedy wreszcie miał pieniądze, stał się pracoholikiem. Nigdy nie miał czasu by się spokojnie nad wszystkim zastanowić. Wszyscy wywierali na niego presję. Rodzina, przyjaciele. On naprawdę powinien dać sobie trochę luzu. Powinien zrobić krok do tyłu i poszukać źródła tego gniewu. Nigdy, nigdy nie miał na to czasu. Oglądałem kiedyś film dokumentalny o Jimmim Hendrixie, przypominał mi on Tupaca. Wszyscy mówili, że Hendrix bardzo cierpiał z powodu frustracji,

• Kiedyś Tupac powiedział mi jedną rzecz - pamiętam jak mu mówiłem "Powinieneś być ostrożniejszy", a on odpowiedział "Nie ma bezpiecznych miejsc. Jeżeli przyjdzie czas odejść, trzeba będzie odejść". Myślę, że to smutne. W czarnej Ameryce niektórzy po prostu czekają na śmierć. Wielu z nas jest w takiej sytuacji. Zadziwia mnie ilu ludzi to po prostu nie obchodzi,

• W pierwszym tygodniu grudnia 1995 rozmawiałem z nim po raz ostatni. Naprawdę wierzyłem, po rozmowach przeprowadzonych z nim w więzieniu, że się zmieni. W inny sposób mówił o kobietach i problemach rasowych. Ale potem, kiedy przyszedłem przeprowadzić z nim wywiad na planie wideoklipu, poczułem zapach palonej trawy dochodzący z przyczepy i zobaczyłem jak popisuje się bogactwem. Przejąłem się tym. Czasami dziennikarzowi zdarza się zaangażować w coś osobiście. Pomyślałem "Boże, ten facet nigdy się nie zmieni". Poczułem się przygnębiony. Wiedziałem, że to nasza ostatnia rozmowa. Nie wiedziałem, że zginie; wiedziałem tylko, że to ostatni raz. Myślę, że jeżeli możemy wyciągnąć z tego jakieś wnioski, to: człowieku, nie możesz żyć tak szybko, tak mocno i tak lekkomyślnie, bez dokładnego przemyślenia każdej swojej decyzji. Pamiętam, że po ostatniej rozmowie z nim żałowałem, że wyszedł już z więzienia. Tam byłby przynajmniej bezpieczny, odgrodzony od ludzi, którzy chcieli zabić go nie tylko fizycznie, ale i duchowo,

• Tupac był skomplikowaną istotą ludzką; czasem błyskotliwą, czasem niemądrą; bardzo zabawną to znów strasznie poważną; przyjazny i uprzejmy, ale równie łatwo wpadający w gniew i skłonny do brutalności; kochający swoich ludzi i kobiety, ale też siejący zamęt i skazany za przestępstwo seksualne; hojny do przesady ale ryzykujący własnym życiem osobistymi i zawodowym; niewiarygodnie utalentowany a zarazem czasami tak lekkomyślnie krótkowzroczny,

• Bardziej niż jakikolwiek inny raper uosabiał i wyrażał to, co w oznacza bycie młodym, czarnym mężczyzną w Ameryce,

• Demony dzieciństwa rapera - bieda, poczucie wyobcowania, zmienne stosunki z matką, brak ojca - prześladowały go przez całe życie,

• Shakur żył szybko i mocno i tak samo zginął. Na swój sposób żył prawdziwym życiem, dla wielu, którzy nie wierzyli, że ktoś taki jak on (albo jak oni sami) może coś osiągnąć,

Tony Patrick

• Było w nim coś niezwykłego. Widać to było na jego płytach. Jeszcze bardziej w jego filmach. Miał ten szczególny blask. Miał charyzmę. Nikt wokół nie wyglądał tak, jak on. Miał brwi. Miał mocno zarysowane kości policzkowe. Wie pan, był po prostu przystojny. Czasami, kiedy tak siedział zamyślony, gdybyś był kobietą, miałbyś ochotę podejść do niego i zapytać: 'Co jest, 'Pac? Co mogę dla ciebie zrobić kochany?' On miał taki szczególny wdzięk, który wszystkich do niego przyciągał,

• On zdawał się obrać siłę i broń, cały ten gangsterski styl życia, jako atrybuty swojej boskości. Tupac przechodził ze skrajności w skrajność. Nie istniał dla niego żaden kompromis. Osiągnął dorosłość bez dojrzałości, wiedzę bez mądrości, porządek obracał w chaos. Tupac Shakur powinien stanowić żywy testament dla Narodu Hip-Hopu jako pomnik zdobytej wielkości, a zarazem ludzkiej słabości i tragedii,

Veronica Chambers (zaproszona przez Singletona do obserwacji Tupaca na planie)

• Tupacowi trudno przychodziło dostosowywanie się do obowiązujących reguł,

• Połowę czasu nie było żadnych problemów, ale nierzadko zdarzało się, że Tupac zaćpał się w swojej przyczepie, godzinami spóźniał się na poranne zdjęcia albo wkurzał się, jak się wydawało, bez powodu,

Powyższe wypowiedzi pochodzą z książki "Życie i śmierć Tupaka Shakura" i zostały wykorzystane za zgodą wydawcy.