Reporterka: Gratulacje za nominacje. Wszystko zmieniło się w ciągu ostatnich trzech lat, a zwłaszcza w okresie ostatnich trzech miesięcy. Co to dla Ciebie oznacza, zwłaszcza te ostatnie dwa-trzy miesiące twojego życia?

     Tupac: To jest dobra nagroda za cierpliwość i przebywanie w więzieniu o zaostrzonym rygorze. Wiedziałem, że nie będzie tak zawsze, że muszę sobie z tym poradzić i że nadejdzie mój czas. Teraz właśnie nadszedł ten czas. Doceniam to, że ludzie pisali do mnie listy, mówiąc mi, żebym był cierpliwy. Pomogli mi zrozumieć, że tak długo jak
wierzysz, możesz dać sobie radę ze wszystkim. Nie ma nic aż tak strasznego, żeby się poddać. Widziałem piekło, także...

Przeczytałam ostatnio wiele ciekawych artykułów, wiem, że Papa G. ma w tym swój udział. Zaciekawiła mnie jedna rzecz, którą przeczytałam, mianowicie, że nazywasz to (Death Row) rodziną. Co to dla ciebie tak naprawdę znaczy?

     Oznacza to, że muszę dać z siebie 110 procent swoich możliwości, inni raperzy, którzy są ze mną muszą dać z siebie 110 procent swoich możliwości. Raperzy-koledzy z wytwórni jak Dogg Pound, Snoop dają z siebie 110 procent, Suge daje z siebie 110 procent, Papa G. daje z siebie 110 procent. To czyni z Death Row, to czym jest. To dlatego mamy taką sprzedaż. Dla mnie jest to dobre, bo znajduje się gdzieś, gdzie jeśli jesteś wytrwały i wydajny, zostajesz nagrodzony. Każdy tego chce.

Wydajesz się być skoncentrowany na swoich celach. Tak, jak mówiłeś, pobyt w więzieniu o zaostrzonym rygorze sprawił, że skupiłeś się na swoich pragnieniach i marzeniach. Wyszedłeś z więzienia i z pewnością słyszałeś, że wokół rapu narosło wiele kontrowersji. Time Warner pozbył się Interscope, dzieje się wiele rzeczy, które skłaniają ludzi do stwierdzenia: „to zły wizerunek To złe dla młodych ludzi.” Co powiesz na ten temat?

     Tyle razy już o tym mówiłem, ale w zasadzie chodzi o to, że jest to hipokryzja. Mówisz, że jest w porządku to, że żyjemy w nędzy, w rynsztoku, w nieludzkich warunkach, ale nie jest w porządku, gdy o tym mówimy innym ludziom. Wszystko było w porządku do czasu, getto było do zniesienia do czasu, gdy zaczęliśmy mówić, jakie są skutki takiego stylu życia i życia w takim środowisku, w jaką osobę zmieniasz się pod wpływem takich warunków. Teraz, nagle nie możemy o tym mówić. Ale my tam właśnie mieszkamy, nie mamy wyboru. Albo będziemy zabijać ludzi, rozprowadzać narkotyki, popełniać te morderstwa i robić inne szalone rzeczy, albo będziemy mówić o tym, że jesteśmy blisko tego i że dzięki rapowi nie musimy robić pewnych rzeczy. To nic dobrego, nie jest to nic, z czego należy czerpać przykład, ale to jest rzeczywistość.
     Każdy człowiek ma w sobie instynkt samozachowawczy. Każdy chce żyć, walczyć o życie i przetrwać. Żyć jak człowiek, a nie jak zwierze. Trzeba robić co tylko się da, aby żyć i z tego powodu dzieją się różne rzeczy. Gdyby Boba Dole’a umieścić w takich warunkach, robiłby dokładnie to samo. To samo C. Delores Tucker, gdyby nie była bogata, nie miała wsparcia tych wszystkich ludzi i organizacji jak NAACP, gdyby była zdana tylko na siebie i na zasiłku – kochałaby naszą muzykę, bo rozumiałaby jej korzenie. Wiedziałaby skąd pochodzimy i o czym mówimy. Ona tego nie może zrozumieć i ja teraz rozumiem ich podejście, bo odkąd jestem przy kasie, ciężko słucha mi się pewnych rzeczy. Muszę jednak wykazać zrozumienie, nie mogę być hipokrytą, bo tylko kilka dolarów dzieli mnie, wiesz, od tamtej strony.