2pac-forum.com
– Mouse Man (XII.2013)
tłumaczenie ze słuchu:
Piotr Studziński (30.12.2013)
Cześć, jak się miewasz? Czy wciąż jesteś
związany z muzyką?
Pewnie, pracuję w studio w Baltimore. Wciąż trochę piszę, ale przede
wszystkim skupiam się na wybijających się artystach. Pomagam
miejscowym chłopakom poukładać ich interesy. Sam życzyłbym sobie,
żebym miał przy sobie kogoś takiego w tamtych czasach. Kiedy
nagrywałem z Pakiem, nie miałem pojęcia o prawach wydawniczych i tego
typu sprawach.
W jaki sposób pojawiła się ksywa Mouse Man?
O rany! Jestem niskim kolesiem. W mojej dzielnicy grywałem w
futbol, a że byłem najszybszym dzieciakiem ze wszystkich, to mówili
na mnie Mouse. Najlepsze jest to, że to Tupac dodał tego drugi człon
(Man), kiedy przyjechałem do Oakland w Kalifornii pomóc mu w nagrywkach. Staliśmy się mężczyznami (więc było to naturalne).
Znałem Paca, od kiedy mieliśmy po 13 lat. Dodatkowo mam na imię
Dana, a to żeńskie imię, więc cieszyłem się, że przylgnął do mnie
Mouse, bo z dwojga złego, to było lepsze. (śmiech)
Czy pamiętasz, kiedy poznałeś Tupaca?
Było to w 8 klasie Junior High School. W skrócie było to tak, że
Tupac pobił się z moim kolegą i ja ich rozdzieliłem. Po szkole
wsiedliśmy do tego samego autobusu, jak również wysiedliśmy na tym
samym przystanku. Cała ta kłótnia w sumie powstała z błahego powodu:
mój kolega był w łazience, a Tupac zajął w klasie jego miejsce. Gdy ten wrócił, wywiązał się konflikt. Takie tam bzdety. Następnego
dnia po szkole nawiązaliśmy rozmowę na temat We Rock Crew, dobrej
ekipy z naszego miasta. Tupac mieszkał dwie ulice ode mnie. Każdego
ranka gadaliśmy na przystanku i w ten sposób zbliżyliśmy się do
siebie. Przed Born Busy założyliśmy razem grupę Eastside Crew. Born
Busy powstało, gdy rozpoczęliśmy naukę w Baltimore School For The
Arts. Mój wujek zajmował się dilerką na dzielnicy i dawał nam
pieniądze za to, że rapowaliśmy dla niego. Występowaliśmy dla takich
ludzi za kilka dolarów. Ja byłem królem beatboxu. Rapowaliśmy nawet
na kilku pogrzebach - tak źle to wyglądało w naszej okolicy. Tak
zrodziły się kawałki Babies Having Babies i inne pozytywne rymy.
Wspomniałeś o Born Busy. Ty byłeś wtedy Slick D, prawda?
Dokładnie, a Tupac był MC New York. Wszystko, co było związane z
Nowym Jorkiem, to było coś! (Chodziło o znaczenie PR-owskie jego
ksywy). To zwracało uwagę ludzi.
Powiedziałeś mi, że urządzaliście sobie zawody, kto najszybciej
napisze zwrotkę. Czy możesz powiedzieć nam coś więcej na ten temat?
Dzięki temu Pac był taki szybki na późniejszym etapie swojej
kariery. My robiliśmy coś takiego każdego dnia. Dawaliśmy sobie
przykładowo 10 minut. Nie przygotowywał tekstu wcześniej. Siedział
30 min, słuchał podkładu, pisał tekst i szedł zarapować go tak,
jakby od dawna znał go na pamięć. To właśnie wzięło się z naszych
dziecięcych zawodów. Niesamowite.
Wszyscy wiemy, jak szybki był Tupac pod koniec swojej kariery, ale
czy był taki za młodu?
Z początku nie. Pierwotnie pisaliśmy 3-4 linijki w 5 minut. Potem
pisaliśmy na dany temat. Chodziłem do jego domu przy Greenmount
Avenue i razem pisaliśmy rapy. Nawijka zawsze była na temat, ale Pac
nie wiedział, jak robić beat box, co dla mnie było niefortunne, bo
mnie wychodziło to fantastycznie, a też chciałem rapować. Wiele z
tego, co rapował, napisaliśmy razem. Wiedział, jak to robić,
uczęszczał w końcu na lekcje teatru dramatycznego. Nie był wtedy
zbyt popularny. Ja byłem wychowywany przez dziadków, ale miałem
nieco więcej niż on. Dzieciaki często się z niego wyśmiewały, bo był
biedny. W szkole średniej zacząłem się nim opiekować, aby mu pomóc
przetrwać, bo to był mój najlepszy przyjaciel.
Czyli zajmowałeś się beat boxem w Born Busy...
Tak, bo jego beat box był do bani. (śmiech) Mieliśmy taki numer
Switch It Around, gdzie on zaczynał rapować, a ja jechałem z beat
boxem, po czym zmienialiśmy się rolami, ale był w tym kiepski.
Stwierdziłem więc, że ja lepiej zajmę się beat boxem. (śmiech) Było
fajnie.
Poza Tobą i Tupakiem był jeszcze trzeci członek Born Busy, czy
możesz nam o nim powiedzieć coś więcej?
Był to Darrin Bastfield. Chodził razem z Tupakiem do szkoły. To był
prawdziwy artysta. Poznaliśmy się podczas szkolnego Beaux Arts Ball,
który był czymś w rodzaju balu przebierańców. Zmierzyliśmy się z nim
i jeszcze trzema innymi chłopakami w bitwie rapowej. Ja i Pac na
czterech kolesi. Zamordowaliśmy tych sukinsynów. Po tej bitwie Pac
stał się naprawdę popularny. Ćwiczyliśmy każdego dnia, bez wyjątków,
więc nasz rap był naprawdę dobry. Po tym wydarzeniu zaprzyjaźniliśmy
się z Darrinem i jego DJ'em Gerardem. Wtedy właśnie nagraliśmy
Babies Having Babies, bo Gerard miał mikrofon, głośniki i adaptery.
Wtedy nagraliśmy tę taśmę.
Jak powstała nazwa Born Busy?
A to nic takiego, hip hop był dla nas chlebem powszednim. Ja
zajmowałem się też tańczeniem breaka. Wiesz, to zabawne, bo moja
babcia nie znosiła tego wszystkiego. Tego naszego stylu a la Run DMC.
Chciała, żebyśmy wynieśli śmieci, wyszli z psem, posprzątali jego
gówno i tym podobne. Powiedziała mi kiedyś "Niech to szlag! Wiecznie
jesteście zajęci (busy) tym waszym rapem". Pac to podchwycił i
stwierdził, że jesteśmy Urodzonymi Zarobasami (moje swobodne tłum.
nazwy Born Busy). Darrin i jego kolega nie byli z naszej okolicy,
więc nie mogliśmy używać nazwy Eastside Crew dla nowego zespołu.
Czy pamiętasz pierwszy utwór napisany wspólnie z Tupakiem?
Był to kawałek Babies Having Babies. Słyszałeś go już. Dotyczył
ciąży wśród nastolatek i tego, że nie są na to gotowe, bo same są
jeszcze dzieckiem. Wielu chłopaków nienawidziło nas za to. To było
coś w stylu Keep Ya Head Up. Pod względem wykonania było to coś w
stylu Run DMC.
Ile prawdy jest w tym, że Tupac wykorzystał pomysł z Babies Having
Babies podczas pisania utworu Breanda's Got A Baby?
Tak, miało to jakiś wpływ, ale kluczowym faktem był artykuł, który
przeczytaliśmy w Nowym Jorku. Tak, czy inaczej oba te nagrania są do
siebie podobne. Początkowo nienawidziliśmy tego utworu (Brenda's...).
Mieliśmy tyle mocnych kawałów, a wybrali akurat ten. Okazało się to
jednak sukcesem, bo nikt w tamtym czasie czegoś podobnego nie robił.
Było to jak powiew świeżego powietrza i stało się dość popularne.
Kilka lat temu miał ukazać się projekt pod tytułem Shakurspeare, w
który byłeś zaangażowany. Powiesz nam coś więcej?
Razem z moim kolegą, artystą, Darrinem Bastfieldem chcieliśmy kilka
lat temu przekazać pokojowe przesłanie. Miał on przez to sporo
problemów, co jest chore, bo nie chciał niczego sprzedawać, czy coś w
tym rodzaju. Pac miał tam freestyle'ować, ja na beat boxie, ktoś
inne robił skrecze. Pac miał wołać na końcu "Peace! Peace Peace!".
Chcieliśmy pokazać jego wcześniejsze niewydane rymy i muzykę. Było z
tego sporo problemów. Wytwórnia Universal wysłała nam żądanie
porzucenia prac nad tym projektem, to samo Death Row oraz Amaru. To
było dziwne. To było częścią mojego życia, dlaczego więc nie mogę
wydać czegoś, w czym uczestniczyłem? To byłoby coś, co pomogło by
jego dziedzictwu i byłoby wkładem w tą kulturę. Z jakiegoś powodu
nie chcieli, abyśmy się tym zajęli. Obłęd. Chciwość miała tu spore
znaczenie, Wydaje mi się, że wynika to z faktu, jak prawnicy zajmują
się pewnymi sprawami. Pojęliśmy walkę i wypuściliśmy trochę rzeczy
do sieci.
Czy uważasz, że zostanie on wydany w przyszłości?
Cokolwiek jest związane z Pakiem, to każdy chce z tobą o to
walczyć. To smutne, ale taki jest biznes.
Nagrania z czasów Born Busy nie są najlepszymi w dorobku Tupaca, ale
jako fan, musisz to usłyszeć.
Dokładnie tak! Dowiesz się wtedy, kim on tak naprawdę był.
Tupac zaprosił cię do Oakland, abyś pomógł mu w pracy nad albumem
Troublesome, który później stał się krążkiem pod tytułem Strictly 4
My NIGGAZ.
My robiliśmy wszystko od początku. Ja, Tupac i Mopreme
przychodziliśmy do studia, zapuszczaliśmy muzykę i wczuwaliśmy się w
jej klimat, wymyślając jakiś motyw. Niektóre rzeczy mu się podobały,
inne nie. Nie twierdzę, że pisałem Pacowi teksty, ale w kwestii
koncepcji, jak najbardziej byłem aktywny. Black Cotton, NIGGA, czy
Keep Ya Head Up zostały zainicjowane kolektywnie. To samo robiliśmy
za dzieciaka. Pac często bywał przybity i nie miał na nic ochoty i
wtedy ja podnosiłem go na duchu i upewniałem go, że jest w stanie
coś zrobić. Inspirowałem go w kwestiach hip hopu. Wydaje mi się, że
to dlatego chciał, żebym przyjechał do Oakland. Wkurza mnie to,
że... Wiesz, nie pokazywałem się w filmach dokumentalnych, gdzie
ludzie opowiadali bzdury, jak to nie byli blisko z Tupakiem. Po
części jest to też moja wina... Kiedy w tych filmach jest mowa o
Baltimore, akcja przenosi się do School of Arts. Dla mnie oczywistym
jest, że nie możesz mówić o początkach Tupaca w Baltimore jako
rapera, bez wspomnienia o mnie. (Podczas prac na d Strictly) poprosił
o pomoc mnie, a nie kogoś innego. Nikt nic nie mówi o Mouse Manie.
Miałeś wywiad z Kendrickiem Lesane (kuzynem Tupaca), on powiedział
ci o mnie. Pozdrowienia dla niego. Ja nie próbuję stać się sławny.
Chcę po prostu, aby mówiono prawdę.
Większość ludzi kojarzy cię z kawałka Black Cotton - z wersji
oryginalnej ma się rozumieć. Masz jakieś wspomnienia związane z tym
utworem? To było twoje ostatnie nagranie z Tupakiem, prawda?
Tak. Było to także ostatnie nagranie Big D (Deona Evansa) i Tupaca.
To był szalony dzień. Kilka dni wcześniej miały miejsce pewne
wydarzenia w hrabstwie Marin. Doszło tam do strzelaniny. Pamiętam,
jakby to było wczoraj. Pac rozdawał tam autografy i podszedł do
niego jakiś koleś z pretensjami o to, co powiedział na temat Marcin
City w magazynie The Source. Nie powiedział wtedy nic obraźliwego.
Mówił prawdę. To tak, jakby o Baltimore powiedzieć wtedy, że mieszka
tu pełno ćpunów. Szczera gadka. Wywiązała się strzelanina. Mopreme'a
aresztowano. Ruszono za nami w pościg, gdy próbowaliśmy uciec z
Marin. Niestety złapali nas. Dwa dni po tym wydarzeniu, Atron
przeniósł nas do Los Angeles. To był cholernie smutny dzień. Mopreme
siedział w areszcie. Udaliśmy się do studia Echo Sound. Big D
zapodał ten swój bit i szczęki nam opadły. Staraliśmy się coś do
tego napisać. Byliśmy tam tylko ja, Pac i Big D. Ten kawałek powinien
znaleźć się na albumie, ale wyszło, jak wyszło.
Co sądzisz po pośmiertnym remiksie tego nagrania?
Pominęli Mouse Mana! Nikt nie darzy uznaniem Mouse Mana za to, co
zrobił z Pakiem. Spoko. Na youtubie możesz znaleźć remiks wraz z
moją zwrotką, który jest naprawdę niezły. Pozdrawiam wszystkie
dzieciaki, które robią takie remiksy. Ja nigdy nie dostałem za to
pieniędzy, pewnie dostał je ktoś inny. Wcześniej byłem naprawdę
wkurzony o taki rozwój wypadków, ale teraz pogodziłem się z tym.
Jest, jak jest. Ja wiem, czego dokonałem i moi ludzie też to wiedzą.
To w sumie moja wina (śmiech). Teraz właśnie staram się pomóc
dzieciakom, aby nie znaleźli się w takiej sytuacji.
Nagraliście również wspólnie z Tupakiem Brothers In The Pen aka
Niggaz In The Pen.
To był niezły hit. Też miał się znaleźć na Strictly. Zdziwiłem się,
że ten utwór się nie zmieścił.
Brothers In The Pen jest wersją przyjazną radiu, a Niggaz In The Pen
niezbyt. Co było powodem nagrania tych dwóch wersji?
To miał być singiel, więc musieliśmy wprowadzić kilka zmian. Truman
Jefferson przesłał mi materiał video z tej sesji, który jest dla
mnie bezcenny. Ten film pokazuje zasadniczno, jak wyglądała nasza
praca w studio. Widzisz, jak palimy i piszemy tekst razem z Mopremem.
Paca wtedy nie było, a kiedy się pojawił, zaczął wypytywać, co mamy.
Pac chciał się ścigać z nami w pisaniu zwrotek. (śmiech). Raz
napisał coś w 10 minut i zapytał mnie: "Kto teraz pisze najszybszą
zwrotkę?" To była dziecinada. "A, pierdol się, Pac. Wiadomo, że ty"
(śmiech).
Jakie łączyły was relacje po 1993 roku? Po tym czasie nie
uczesniczyłeś już w jego karierze.
Nie jestem przydupasem i nie jestem wyznawcą/uczniem. Wiele się
kłóciliśmy. O różne głupoty. O coś, co zrobił, albo jak się
zachował. Ja mówiłem mu wprost: "Nie zachowałeś się właściwie".
"Powinieneś zrobić to i tamto". Reszta jego towarzystwa przytakiwała
mu we wszystkim. Nie ja. Ja go znałem od 13 roku życia, muszę
trzymać się prawdy. Tylko dlatego, że jego pozycja jest teraz na
wyższym poziomie, to mam się mu kłaniać w pas? O, nie. To nie jest w
porządku. My byliśmy jak bracia. Raz powiedziałem mu, że będzie jak
Will Smith. Pac się o to wkurzył, to wyjaśniłem mu, że chodziło mi o
to, że będzie grał w filmach i zarabiał dużo kasy, jak Will Smith. -
Jebać Willa Smitha! - odpowiedział. Pac był w gorącej wodzie kąpany.
Rozmawiałeś z nim później?
Przeprowadziłem się z powrotem do Baltimore na 6 miesięcy, potem
do Nashville, a potem do Atlanty, gdzie wpadłem na Money'a-B.
Następnie Pac robił coś w Baltimore i rozmawialiśmy. Opowiedziałem
mu, czym się wtedy zajmowałem i gdzie mieszkałem, ale nic z tego nie
wynikło. Zapytał, czy nie jestem na niego zły, to odpowiedziałem mu,
że nie, bo nie mam o co. Mieliśmy rozbieżność zdań i to jest
normalne. Pożegnaliśmy się i to tyle. Nie było między nami napsutej
krwi. Potem pojawiło się THUG LIFE i zdziwiłem się, skąd wzięli się
ci kolesie? Mopreme'a znałem, ale reszta? Nie zrozum mnie źle,
pozdrawiam ich wszystkich, ale to było moje pierwsze wrażenie.
Poznałem ich potem, np Rated R'a.
Zresztą, z Mopremem tez się pokłócił. Później ja i Mopreme
objechaliśmy kraj. Byliśmy w Baltimore i Nowym Jorku. Odwiedzaliśmy
różne studia i nagrywaliśmy muzykę, usiłując nagrać demo. Potem
wrócił do Kalifornii wspomagać Paca i też było to zrozumiałe. Jakiś
czas temu wpadłem na Money'a B i nagraliśmy hołd dla Tupaca pt. Eyez
On Mill Ticket (http://www.youtube.com/watch?v=qXma9AkemJQ)
Jakie jest twoje zdanie na temat Tupaca w Death Row? Shock G
powiedział mi w wywiadzie, że w czasie ery Makaveli nie poznawał
swojego przyjaciela. Jakie są twoje odczucia?
Ja go rozpoznawałem. Zdecydowanie tak. Czasem jednak nie poznawałem
go, bo miał tak wiele twarzy. On przystosowywał się do otaczającego
go środowiska. Chciałeś pogadać o polityce? Proszę bardzo. A może o
poezji? Nie ma sprawy. Posiadał tą umiejętność. Wielu MC tego nie
potrafi, bo tkwią w jednym wymiarze. Albo wydaje się im, że są
gangsta, albo że są zabawni. Hip hop był bardzo zróżnicowany, a Pac
był ponad to. Chciał wypełnić swój kontrakt i spierdalać stamtąd.
(śmiech) Popatrz na jego twarz i dostrzeżesz to.
Mam teraz interesujące pytanie od członka naszego forum,
Psychola1982 (Piotr Studziński, Poznaj Tupaca! Tak, udało mi się
wcisnąć swoje 3 grosze). Virgil Simms z Jive Records podobno
zaoferował tobie oraz Tupacowi kontrakt nagraniowy w wieku 13 lat,
czy to jest prawda?
Tak, to prawda. To było straszne. Tupac płakał z tego powodu.
Byliśmy za młodzi. Wystąpiliśmy wcześniej w Centrum Kultury Cherry
Hill na imprezie Mantronixa, gdzie grał również Just Ice i
oryginalny DMX. I taki Roger miał młodszego brata, który naśladował
Michaela Jacksona. A jego starszy brat pracował w radio. Załatwił
nam ten występ a tydzień po nim wpadł do naszego mieszkania... To
jest niesamowite. Zaoferował nam kontrakt. Mieliśmy kawałek Rock On.
A co najlepsze później pojawił się kawałek Just Ice'a o tym samym
tytule (śmiech). Matka Tupaca nie zgodziła się na to. Tupac był
wkurzony. Ja w sumie też, bo moja rodzina nie widziała w tym nic
złego. Prawie zapomniałem o tym epizodzie!
Czy możesz przybliżyć nam kawałki Rock On i Nigga Please?
W Nigga Please chodzi o to, że Pac stara się umówić z dziewczyną, a
ja wpadałem mu słowo z kwestią: "Czarnuchu, daj spokój!" (Nigga,
please!). Simms to zobaczył i chciał nam załatwić kontrakt. To był w
sumie nasz pierwszy występ dla tak dużej publiczności.
Czy nagrano te kawałki, jak zbiór Born Busy?
Nie. Nigdy nie nagraliśmy Nigga Please.
Istnieje niewydany kawałek Born Busy, Us Killing Us, możesz nam coś
o nim powiedzieć?
To był pozytywny utwór. Wiesz, w okolicy dochodziło do rabunków -
dzieciaki kradły kurtki NBA albo nawet takie z emblematami wyższych
szkół. Pac był wychowany w klimacie Czarnych Panter. To był nasz
obowiązek. To jest w sumie niesamowite, bo byliśmy tacy młodzi.
Mówimy o tym, że bracia zabijają się nawzajem i jak bardzo jest to
bezsensowne. W naszej dzielnicy było naprawdę źle. Byliśmy na kilku
pogrzebach i chcieliśmy przekazać nasze przesłanie innym ludziom. W
tamtym czasie uczestniczyliśmy w konkursie organizowanym przez jedną
z bibliotek. Chodziło nam również o stawanie się lepszym
człowiekiem. Us Killing Us został nagrany. Miałem to nagranie, ale
nie mogę go znaleźć.
Kolejne ciekawe pytanie od Psychola1982 :) dotyczy chwili, gdy
spotkaliście Herby'ego Lovebuga, menedżera Salt N Peppy. Podobno
zignorował was, gdy wykonywaliście przed nim kawałek Check It Out.
(Śmiech) Człowieku, wygrzebujesz ciekawe rzeczy. Wszyscy wiedzieli,
gdzie zatrzymały się Salt N Peppa. Chyba nawet Heavy D w tamtym
czasie występował, ale nie jestem pewien. Pojechaliśmy więc do tego
hotelu. Wpadliśmy na Lovebuga na korytarzu. Zignorował nas. Byliśmy
dzieciakami. Wiem, że później Herby tego żałował. Nam złamało to
serca i przysięgliśmy, że ktokolwiek w przyszłości będzie miał z nim
do czynienia, powie mu na ten temat kilka cierpkich słów. Wiem, że
Pac lub któryś z jego przyjaciół wpadł na niego na późniejszym
etapie jego kariery i rozmawiał z nim na ten temat.
Wiele osób nie wie, że użyczałeś głosu w krótkich kwestiach w
Changes, Troublesome 92, czy innych utworach...
Jestem wszędzie, człowieku (śmiech). Troublesome jest zajebiste!
Wykonaliśmy to nawet podczas występów na Monsters of Rap w Oakland.
Byli tam również Naughty By Nature i Queen Latifah. Mieliśmy do
wykorzystania tylko jakieś 10-15 minut. Materiał wideo z tego
wydarzenia krąży gdzieś po kraju. Musisz go znaleźć człowieku, bo
jesteś jak pieprzony historyk Tupaca. Koncert pokazywany był w
systemie pay-per-view, a dochody miały zasilić szkoły w Oakland. Tam
po raz pierwszy wykonaliśmy na żywo Troublesome. Wcześniej codziennie
ćwiczyliśmy. Obok Black Cotton, Troublesome to jeden z moich
ulubionych kawałków. Co do tych krótkich kwestii, to ja i Mo(preme)
zawsze byliśmy pod ręką. Odbywało się to oczywiście bez wpisów
wewnątrz okładki albumu. (śmiech) Poza wspomnianym utworem,
zarapowaliśmy też Brenda's Got a Baby, czego nienawidziliśmy, ale
trzeba było to zrobić tak, czy inaczej (śmiech) Nie pamiętam innych
utworów.
Opowiesz nam o swojej przyjaźni z Mopremem?
Pac zadzwonił do mnie z informacją, że będzie u Arsenio Halla wraz z
Digital Underground. Widziałem, jak wykonywał Humpty Dance i było to
świetne! Kilka dni później zadzwonił ponownie i opowiadał o
biznesie, w który chce mnie wkręcić. Początkowo nie byłem
zainteresowany. Chciałem dokończyć szkołę i w ogóle. Rok później
przyjechał wraz z Man Manem do Baltimore. Ubrany był w odlotowe
ciuchy i zaproponował, aby mu pomagał tak, jak kiedyś. Po kilku
miesiącach zdecydowałem się pojechać do Oakland i wtedy poznałem
Mopreme'a, który mieszkał niedaleko od Paca. Od razu się
zaprzyjaźniliśmy. Rok później założyliśmy zespół Wicked and The
Mouse Man.
Czy wasz wspólny album miał zostać wydany?
Pewnie. Pracowaliśmy nad umową z Priority, ale nie podpisaliśmy
kontraktu, bo Pac miał o wiele poważniejsze plany względem nas.
Chciał założyć własną wytwórnię i kręcić własne lody. Nigdy nic z
tego nie wyszło, ale taki był plan. To było jeszcze przed erą THUG
LIFE. Nagraliśmy wiele rzeczy. Kilka z nich nagraliśmy z członkiem
Above The Law. Podróżowaliśmy z Kalifornii przez Baltimore po Nowy
Jork i gdzie się tylko dało, zadawaliśmy się z ludźmi, którzy robili
bity. Nagraliśmy conajmniej 10-15 kawałków. Każdego dnia byliśmy z
Pakiem w studio i kończyło się to nagraniem 1-2 utworów. Było tak
codziennie. Nie znaliśmy ich przeznaczenia. My mieliśmy umowę na
album z Universal i dostarczaliśmy im 10 tracków, z których miał
powstać nasz album. Cześć z nich zyskała aprobatę wytwórni, część
nie. Mówili przykładowo - Nie podoba nam się kawałek 2,3 i 10.
Wracaliśmy więc do studia. Byliśmy po prostu kreatywni.
Czy możesz nam opowiedzieć o Candle Light Memorial Service dla
Darrena Barreta, który został zastrzelony w waszej okolicy? (Kolejne
z moich pytań, które weszło do wywiadu)
To był jeden z pogrzebów, podczas których występowaliśmy. Nazywali
tego chłopaka Snoopem. Spotykaliśmy się z nim na miejscowym placu
zabaw, z którego przeganiali nas starsze chłopaki, żeby pograć w
kosza. On pokazał nam, jak z nimi rozmawiać. Wspierał nas. Potem
wydarzyło się wiele niemiłych rzeczy na dzielnicy, a Snoop nie
został zabity przez inną ekipę, ale przez własnego ziomka. Wydarzyło
się to tuż obok mojego domu. Stało się to w ostatni dzień tamtego
roku, a wszyscy byli pijani i naćpani, i strzelali w powietrze ze
swoich pistoletów. Jeden z nich strzelił w głowę Snoopa. Na jego
pogrzebie zarapowaliśmy Us Killin Us (Genocide).
Brałeś udział w filmowaniu teledysku If My Homies Called. Jakieś
wspomnienia z tego czasu?
To był jeden z najlepszych dni w moim życiu! (śmiech) Kiedy pierwszy
raz usłyszałem ten tekst, pomyślałem, że to jest właśnie o mnie.
Kiedy usłyszałem I Ain't Mad At Cha, też byłem przekonany, że to
jest o mnie.
Naprawdę?
Kiedy rapuje pierwsze linijki tego kawałka, WIEM, że mówił o mnie.
To nie może być o nikim innym. Wracając do If My Homies Call, to był
to mój pierwszy plan zdjęciowy do teledysku. To był kurewsko zabawny
dzień, człowieku. Spójrz na ten teledysk - wygłupiamy się tam i jest
fajnie.
Wróćmy wspomnieniami do chwili, gdy Tupac został postrzelony i kiedy
zmarł.
Byłem wtedy u fryzjera. Byłem tam wtedy z takim gościem, który był
jego największym fanem na świecie. Kiedy usłyszeliśmy, że został
postrzelony, zdziwiliśmy się, ale byliśmy przekonani, że wyjdzie z
tego. Prawdziwe czarnuchy nie umierają, będzie dobrze (śmiech).
Niedługo potem zmarł i był to prawdziwy obłęd. Przez chwilę nie
mogłem w to uwierzyć, ale przeżyłem już wiele okoliczności, które
wskazywało na to, że tak się to skończy. Pamiętam, jak dawaliśmy raz
występ w (nie jest pewien nazwy). Dali nam połowę pieniędzy z góry,
a drugą połowę mieliśmy dostać, kiedy zjawimy się na miejscu. Byłem
tam ja, Mopreme i Pac i ziomek Man Man. "A jebać to, idziemy stąd" -
powiedział Pac. Uspokajali go, że jeszcze sprzedają się bilety i tak
dalej. Minęło kolejne pół godziny, a Pac znowu "Pierdole to! Zmywamy
się!" A oni mu na to - Nigdzie nie pójdziecie... (śmiech) Jak już
mówiliśmy, musisz trochę wyluzować. No i po 20 min zaczęliśmy występ
od Brendas Got a Baby. Było wiele takich sytuacji, że mogliśmy
stracić życie. Kiedy więc usłyszałem, co się stało, pomyślałem sobie
- Znowu to samo, nic nowego. To było bardzo smutne.
