Uważam, że istnieje różnica pomiędzy prawdziwymi fanami Tupaca, a tymi, którzy tylko słuchają jego muzyki. Polega ona na tym, że (ci pierwsi) zdają sobie sprawę z istnienia jego drugiej strony.

     Dokładnie. Istnieje jego druga strona. Głębsza strona.

     Zwariowane przeciwieństwa.

     Tak. Wiesz, że jego znakiem zodiaku były bliźnięta?

     Tak.

     I wiesz, że Bliźnięta posiadają swoje dwie strony. Jedna - niegrzecznego chłopaka, natomiast druga to dobre, kochające serce, które ciężko mu było komukolwiek pokazać. Był on człowiekiem starającym się utrzymać swój wizerunek i ciężko mu było za nim nadążyć...

     Jaka jest twoja ulubiona piosenka Tupaca?

     Człowieku, mam ich sporo. Z albumu All Eyez on Me są to: Picture Me Rollin', All Eyez on Me, Check Out Time; So Many Tears z albumu Me Against The World; Heartz of Men z All Eyez on Me i prawdopodobnie jedna z moich najbardziej ulubionych Only God Can Judge Me, bo widzisz, gdy go ochraniałem, skończył właśnie All Eyez on Me. W tym czasie bujaliśmy się razem. Wtedy to właśnie Tupac ŻYŁ. Miał kabriolet SL i ja miałem takiego. Kiedyś miał udzielić wywiadu dla MTV, rozmawiać miał z nim Bill Bellamy. Gdy przyjechaliśmy do hotelu Bill B., powiedział: "Niech to szlag, niezły Benz Pac!" A Pac mu na to - "To nie mój wóź, tylko mojego ochroniarza." A Bill mówi - "CO?" I sprowadziliśmy to wszystko do dowcipu. Ale on (samochód) był mój, zanim przyszedłem do Death Row. Miałem już swoje rzeczy i myślę, że to także we mnie lubił Pac. Miałem już swoje, więc nie próbowałem się uczepić pół jego płaszcza. Naprawdę świetnie się bawiliśmy. Dużo się śmialiśmy, bo wiesz, on był zabawny.

     Jak określiłbyś stosunki pomiędzy Tupakiem i Snoopem na krótko przed wypadkami w Las Vegas?

     Była nienajlepsze. Pogorszyły się. Pac był wkurzony na Snoopa. Ich przyjaźń zaczęła się rozpadać. W czasie kiedy byli ze sobą w dobrych stosunkach, Pac i Snoop mieli wykonać "2 of Amerikaz Most Wanted" w NBC. Snoop nie przyszedł się na próbie, co oznaczało, że nie będzie go podczas głównego występu i Pac był wkurzony. Mieszkali naprzeciwko siebie, w osobnych skrzydłach Penthouse i pamiętam, jak rozmawiałem z moimi ziomkami, którzy byli ze Snoopem - "Myślę, że spotkamy się później na próbie, a oni na to - "Nie, nie sądzę, żeby Snoop chciał iść na próbę." Ja na to - "Co?" A on powiedział - "Nie, on nie idzie." Nic nie powiedziałem, udaliśmy się na próbę, a Snoop się nie pokazał. Tak więc Ice-T, który brał w tym udział z Tupakiem, zaśpiewał piosenkę Karen Carpenter, było to...

     "Nie przynoś mi kwiatów"

      Tak, hej widziałeś ten występ?

     Nie, nie widziałem go.

     No dobra. Naprawdę fajnie wyszło - wykonali razem wstęp do tej piosenki. Wiesz, Pac musiał wystąpić solo, bez Snoopa i był z tego powodu bardzo zdenerwowany. Potem pojechali razem do Nowego Jorku na rozdanie nagród MTV i tam się pokłócili. Tupac powiedział, że Snoop jest tchórzem, bo nie chciał się wstawić za Zachodnim Wybrzeżem. Snoop nie chciał podsycać ognia, nie chciał się angażować w całą tą sprawę między Wschodem i Zachodem. Właściwie to nie można winić za to Snoopa, ale Pacowi nie podobało się to, że są w tej samej wytwórni, a Snoop nie chciał się postawić. Ich wzajemne relacje popsuły się bardzo szybko, bo widzisz, taki był Tupac; nie było dla niego środka. Jeśli nie byłeś z nim, byłeś przeciwko niemu. Jeśli się z nim nie bujałeś, to wchodziłeś mu w drogę i to nie były żarty.

     W swojej książce wspomniałeś, że Tupac i Suge trochę się poróżnili i że Tupac zagroził wezwaniem urzędu skarbowego do Death Row. Czy wiesz cokolwiek o domniemanym incydencie, podczas którego Tupacowi odmówiono dostępu do taśm studyjnych? Niektórzy ludzie mówią, że Tupac chciał opuścić Death Row.

     Tak. Wszystko to jest prawdą, wszystko. Wszystko to, co powiedziałeś to prawda. Przebywaliśmy na planie Gridlock'd i Tupac starał się ściągnąć kontrolę do Death Row. Pewnego razu mieliśmy spotkanie, na którym powiedziano nam - "Nie pozwalajcie więcej jakiemukolwiek artyście brać jakichkolwiek taśm ze studia." Nikt nie mógł zabrać muzyki ze studia. To było spotkanie z ochroną. Tej szczególnej nocy pojechałem do domu i jeden z ochroniarzy zadzwonił do mnie - "Hej człowieku, Pac tu jedzie." Ja na to - "Po co?" Odpowiedział mi - "On chce wziąć jakieś taśmy, a powiedziano mu, że nie możemy go z nimi puścić." Zadzwoniłem więc do Paca i mówię - "Co jest grane Pac?" Odpowiedział mi - "Hej Frank, co to za syf, że nie możemy zabrać stąd naszych nagrań?" Powiedziałem - "Zabezpieczenia człowieku. Suge powiedział, żeby nie pozwalać na wynoszenie czegokolwiek ze studia." Pac wdał się w kłótnię ze strażnikiem, który miał wtedy służbę, Pac najechał na niego, a zawsze kiedy coś się działo, dzwonili po mnie. Po prostu nie pozwalano artystom na wynoszenie nagrań. Nie mogli na to pozwolić. Powiesz Tupakowi, że nie może wziąć swoich nagrań?

     Przeprowadziliśmy wywiad z Fatalem, który wspomniał, że Tupac chciał założyć Makaveli Records, którego dystrybutorem byłoby Death Row Records. Czy to prawda?

     Myślę, że aby Tupac mógł wystartować ze swoim projektem, zamierzał wykorzystać pomoc Death Row przy dystrybucji. Może było to coś, o czym Suge i Pac rozmawiali albo o czym wiedział. Fatal został wyrzucony z Outlawz. Powiedział ci dlaczego?

     Bo rozbił Land Rovera?

     To był Land Cruiser. W środku nocy, gdy wszyscy spali, wziął kluczyki, wsiadł do Land Cruisera i skasował go. Skasował na amen. Następnego dnia Pac wyrzucił go z Outlawz i wysłał go z powrotem do New Jersey i był to koniec Fatala.

      Wiem, że śmierć Paca sprawiła, że twoja praca stała się o wiele cięższa. Mimo wszystko chciałbym porozmawiać przez chwilę o nocy w Vegas. Na początek - powiedziałeś, że nie wszystko było całkowicie przygotowane. Nie było pozwoleń na broń i tak dalej. Czy mógłbyś coś na ten temat powiedzieć?

     Mieliśmy po prostu spotkanie ochroniarzy, podczas którego powiedziano nam, że tego wieczora nie możemy mieć przy sobie broni. Nie podano nam tak naprawdę żadnego powodu, poza tym, że chcieli zrobić ten koncert charytatywny w klubie. Wszyscy zachowywali się zgodnie z tymi instrukcjami. Kazano nam zostawić broń w pokoju, bądź samochodzie. Ja, wiedząc, że jedziemy do klubu, schowałem moją broń pod siedzenie. Plan był taki, że samochody będą przed klubem, także gdyby się coś stało, mielibyśmy łatwy dostęp do broni.

     Suge i Pac pojechali tym samym wozem. Według mnie najlepiej było by mieć swojego ochroniarza obok siebie. Czy to, że Pac i Suge jechali razem nie było dziwne?

     Śmiesznie, że zadałeś to pytanie, ponieważ w każdym wywiadzie, którego udzieliłem, a udzieliłem ich sporo, wszyscy zadajecie to samo pytanie, słowo w słowo. Sformułowane dokładnie w taki sposób, jak ty to zrobiłeś. Pac i Suge jeździli razem wielokrotnie. Zawsze jeździli we dwójkę, a ja wsiadałem razem z nimi. (7 września) już prawie otwierałem tylne drzwi, żeby wsiąść, a Pac wyciągnął z kieszeni kluczyki i dając mi je rzekł - "Jedź samochodem Kidady - córki Quincy Jonesa - jedź jej wozem. Jedź z Outlwaz, gdyż będziemy pewnie w klubie pili i chcę, żebyś nas potem odwiózł." Skończyło się więc na tym, że nie pojechałem na tylnym siedzeniu; w przeciwnym wypadku byłbym martwy i nie udzielałbym tego wywiadu. Pac i Suge jeździli razem wielokrotnie.

     Czy po tym incydencie w MGM z Orlando Andersonem obawialiście się jakiegoś odwetu?

     Nie, nie. To była bójka, nic niezwykłego w niej nie było, tak jak podczas innych bójek, które miały miejsce. Jeśli przebywałeś z Death Row, to miałeś okazję oglądać parę bójek lub brać w nich udział.

     Zapewne spoglądałeś wielokrotnie w przeszłość mówiąc - "a co, jeśli wszystko potoczyłoby się inaczej?" Czy uważasz, że można było cokolwiek zrobić, czy może na Tupaca przyszedł już czas?

     Kolejne częste pytanie. To jest tak, po zakończeniu naszej rozmowy mógłbyś być ostatnią osobą, która przeprowadzała ze mną wywiad, bo mógłbym, wiesz, nie obudzić się rano. To jest przeznaczenie i ani ja, ani ty nie możemy nic zrobić, aby to zmienić. Tupac urodził się w czerwcu '71, zmarł we wrześniu '96 i nikt nie mógł zmienić jego przeznaczenia za wyjątkiem Boga, ale taki widać był plan. Życie Tupaca miało się tak potoczyć, miało się zdarzyć to, co się stało - przeżył za pierwszym razem. Z Bogiem nie ma gier. Przewidujesz swój los, mówisz o śmierci, przepowiadasz ją i jeśli wciąż będziesz o niej mówił, to przyjdzie. Dostaniesz ją.

    Jako ochroniarzowi Tupaca sporo ci się oberwało. Wspomniałeś w swojej książce, że byłeś kozłem ofiarnym. Potrafię sobie wyobrazić, że musiało ci być naprawdę ciężko przez to przechodzić. Jak sobie z tym radzisz i co ci pomogło?

    Jak powiedziałem, brzemię jego śmierci spoczywało na moich barkach przez długi czas. Powiedziałbym, że przez rok; nie potrafiłem zaakceptować jego śmierci. Nie potrafiłem pogodzić się ze sposobem, w jaki się to się stało. Nie potrafiłem pogodzić się z tym, że nie mogłem wtedy nic zrobić. Ostatecznie wyszedłem z tego stanu po dwóch latach, po rozmowie z jego matką. W czasie naszej rozmowy przekazała mi swoje uczucia na temat śmierci jej syna, co sprawiło wielką ulgę mojemu zbolałemu sercu i usunęło ból, który odczuwałem z tego powodu. Czułem się jak kozioł ofiarny, gdyż wydawało mi się, że Death Row odwraca się do mnie plecami. Nie zdawali sobie sprawy z tego, kim jestem i co przeszedłem. Po prostu nigdy nie wiedzieli.

     Jak te doświadczenia zmieniły twoje życie i osobowość?

     Jestem chrześcijaninem. Przybliżyło mnie to do Boga - okoliczności związane ze śmiercią Tupaca. Niektórzy członkowie mojej rodziny, paru moich najlepszych przyjaciół, moja dziewczyna - wszyscy oni zmarli w przeciągu tego samego roku. Najpierw wypadek z moim małym bratem, moja dziewczyna popełniła samobójstwo; jeden z moich partnerów, 36 lat, zmarł na raka trzustki. Jeden z moich starszych braci, który właściwie mnie wychował - często dawał mi pieniądze - zmarł na raka. Jego syn popełnił samobójstwo. Zacząłem po prostu odczuwać całą tą śmierć wokół mnie i byłem bliski popełnienia samobójstwa; chciałem umrzeć. Jeden z moich partnerów powiedział mi, ze Bóg wyznaczył dla mnie plan. Dla każdego z nas wyznaczył cel, którego ja potem zacząłem szukać w moim życiu, życiu, które miałem zamiar przeżyć. W poszukiwaniu Boga pytałem: "Co się dzieje i dlaczego się to dzieje?" No wiesz, dlaczego się tak czuję, dlaczego czuję, że śmierć jest przy mnie. Załamałem się i stwierdziłem: "Nie mogę tego dłużej znieść." Udałem się do Boga i poprosiłem o przebaczenie grzechów, o zabranie całego bólu i zmartwień z moich barków. Pomoc nadeszła natychmiast i całe moje życia od śmierci Tupaca stały się oczywiste. Widzę cel, który Bóg wyznaczył mojemu istnieniu. Wziąłem pałeczkę od Tupaca, aby być jego głosem i żeby o nim mówić, mówić o tym, jakim był typem człowieka i o tym, co próbował zrobić. On Troszczył się o rodziny, o młodych. Jestem dzisiaj duchownym dla młodych młodych. Mówię o tym wszystkim dzieciakom. Rozmawiam z nimi, ponieważ ludzie mogą identyfikować się z Tupakiem poprzez jego muzykę i dlatego, że byłem jednym z ostatnich ludzi, którzy towarzyszyli mu każdego dnia. (Pac) zaangażował się w "Miejsce Zwane Domem". (Pac) próbował założyć tą organizację dla bezdomnych dzieci, żyjących na ulicy, dla nastolatków, żeby dać im dom. Starałem się kontynuować jego dobre działania i to jest właśnie jednym z celów filmu dokumentalnego "Before I Wake". Jeśli wsłuchasz się w utwór "So Many Tears", to (Pac) zaczyna go od modlitwy. Mówi: "Jeżeli umrę, zanim się obudzę" ("If I shold die before i wake") - stąd wziął się tytuł.

     To był początkowy tytuł, potem jednak zdaliśmy sobie właśnie sprawę z tego, że "Before I Wake" to słowa z "So Many Tears". Nigdy wcześniej na to nie wpadliśmy, ponieważ był to po prostu tytuł roboczy, który pojawił się znikąd. Dokument ten wyjaśnia wiele pytań, które mi zadałeś, a nawet jeszcze więcej. Program prowadzi Michael Dyson - profesor, który właśnie wydał książkę o Tupacu. Na DVD znajduje się dużo, dużo naprawdę dobrych wywiadów, wiele dobrych materiałów filmowych. Wiele prywatnych rzeczy, których nikt nigdy nie widział, ponieważ (Pac) pozwolił mi na zbieranie tych informacji - pozwolił na nagranie taśmy video, która znajdzie się na filmie. Pokazuję Tupca z bliska i osobiście. Zobaczycie go od naprawdę zabawnej strony.

     (Pac) czuje mnie i kamerę. Dokucza mi i robi rzeczy tego typu. Zobaczycie, jak pracuje nad niektórymi piosenkami, które nie zostały jeszcze wydane. Ten dokument jest naprawdę świetny.