The Score, VIBE, (XII.2005)
tłumaczenie: Piotr Studziński (6.01.2013)

     Henchmen nie rozmawiał publicznie o swojej przyjaźni z Tupakiem Shakurem, ani o strzelaninie w Quad Studios, w której jak twierdził Tupac, brał udział. Teraz zgodził się porozmawiać z VIBE o obu tych sprawach z pewnego powodu. „Chcę to już mieć za sobą” – powiedział. „Chcę, żeby to było wyjaśnione w takim zakresie, aby nikogo więcej już ta sprawa nie interesowała.

     Henchmen poznał Tupaca w 1992, ale tak naprawdę zacieśnili więzy podczas kręcenia Above the Rim w Nowym Jorku. „Tupac powiedział <Hej, pokręćmy się razem trochę>” – wspomina Hemnchen. „Przedstawił mnie Madonnie. Poważnie kręciliśmy się po mieście razem.” W zamian za to, Henchmen przedstawił Paca Jacquesowi Agnantowi z Brooklynu, swojemu kumplowi, z którym prowadził interesy na ulicy. Tupac był tak zachwycony błyskotliwym Haitańskim Jackiem (który według Henchmena „miał biżuterię, diamenty, samochody i ekipę”), że studiował każde posunięcie tego gościa, by przygotować się na odtwarzanie swojej roli filmowej – handlarza narkotyków, Birdiego. „Razem bili jakiś kolesiów, pakowali się razem w kłopoty, w które nawet ja się nie mieszałem” – mówi Henchmen.
     Tupac i Agnant byli nierozłączni, mówi Henchmen, razem spędzali czas w klubach niemal każdej nocy. Pewnego wieczora w listopadzie 1993 roku Agnant zabrał Tupaca do klubu nocnego Nell’s, gdzie przedstawiono go 19-letniej fance. Kilka dni później kobieta spotkała się z Tupakiem w Le Parker Meridian Hotel na środkowym Manhatttanie, gdzie jak później zeznała, stała się ofiarą zbiorowego gwałtu z udziałem Tupaca i Agnanta. Raper utrzymywał, że był odurzony narkotykami w swoim pokoju hotelowym. Tak czy inaczej, Tupac został skazany za trzy zarzuty dotyczące nadużycia seksualnego, co było przestępstwem. Co ciekawe, prokuratorzy pozwolili Agnantowi, który reprezentowany był przez adwokata związanego z organizacją policyjną Patrolsmen Benevolent Association, na przyznanie się do winy i postawiono mu tylko zarzuty będące jedynie wykroczeniem. Napięcie między Tupakiem i Agnantem wzrosło po tym, jak Tupac pozwolił sobie na lekceważące komentarze na temat Agnanta w New York Daily News.

     30 listopada 1994, gdy Shakur oczekiwał werdyktu w sprawie o gwałt, Hemnchmen zaprosił Tupaca na nagranie rymów dla z MC Little Shawna. Tupac zgodził się na zrobić to za sumę od 7000 do 8000 dolarów. „Zrobię to dla ciebie” – Henchmen mówił Tupakowi. „Zadzwonię do Andre Harella (szefa Uptown Entertainment) i on da ci czek.” Odpowiedział na to – „Nie człowieku, chcę gotówki”. Ja na to – „Pac, jak ja niby będę wyglądał, dając ci gotówkę? Przyjedź tu, zrób to, a czek będzie na ciebie tu czekał”. Stał się naprawdę agresywny i mówił – „Jeśli chcesz, żebym to zrobił, to lepiej miej dla mnie pieniądze. Chcę gotówkę. Nie każ mi przyjeżdżać, jeśli nie masz dla mnie kasy.” Zaśmiałem się – „Pac, o czym ty kurwa mówisz? To nie jest handel narkotykami czarnuchu! W końcu powiedziałem – Dobra, dostaniesz kasę, tylko przyjedź”. Odłożył słuchawkę, zadzwoniłem więc do Andre Harrela i powiedzialem – „Dre, musisz przyjechać do studia, bo musisz zapewnić tego czarnucha, że dostanie swoją kasę, żeby mu nie odbiło.”

     Hemchmen i Harrell umówili się tego wieczora około ósmej na spotkanie w Quad Recording Studios przy 723 Seventh Avenue. Okazało się, że Puffy and Biggie także nagrywali tego wieczora w tym studiu i Puffy spędzał czas z Henchmenem i Harrellem, oczekując na Tupaca. Henchmen mówi, że dwie godziny później Shakur wciąż się nie pojawiał, a Henchmen, który opłacał to dość drogie studio, zrobił się zły i niecierpliwy.
     Nagle, wspomina Henchmen – „otwierają się drzwi windy i wychodzi z niej Pac z krwawiącą głową. Patrzy na mnie i mówi - "Dlaczego powiedziałeś im, że przyjeżdżam człowieku? Dlaczego to zrobiłeś? Byłeś jedynym czarnuchem, który wiedział, że tu jadę, człowieku." Odpowiedziałem mu – „Pac, czekaj, porozmawiajmy. Jesteś moim czarnuchem. Opowiedz mi, co ci się kurwa stało?” Nie podszedł do mnie. Wciąż krzyczał – "Dlaczego? Dlaczego ich powiadomiłeś?" Spojrzał na inżyniera i powiedział do niego – „Człowieku, zadzwoń na policję, te czarnuchy mnie postrzeliły.” W wydaniu VIBE z kwietnia 1995 roku, Shakur pogardliwie wspominał tamten wieczór, gdy został postrzelony i obrabowany z pieniędzy i biżuterii. „Był tam Andre Harrell, był tam Puffy, Biggie... było tam około 40 czarnuchów” – powiedział. „Wszyscy mieli na sobie biżuterię, więcej biżuterii niż ja.” Tupac opisał też napastników jako ludzi noszących mundury wojskowe, co skłoniło go powiązania ich z Brooklynem i B.I.G.’iem.

    Tupac był ranny, policja w drodze, zadziałał zatem uliczny instynkt Henchmena. „Oczekiwałem na windę, gdy usłyszałem policyjne syreny” – mówi Henchmen. „Czekam więc, a ten mały koleś z Oakland o imieniu Shorty wyciąga broń i mówi do mnie: Jeśli Pac umrze, czarnuchu, jeden z was zginie.” „O, masz spluwę? Zjedźmy na dół i pogadajmy o tym” – odpowiedziałem. Swoją broń miałem w samochodzie i chciałem się do niej dostać, bo nie miałem pojęcia, jak to się kurwa zakończy.” Nie tylko Shorty obwiniał go o ten zamach. Wkrótce po ulicy rozeszła się plotka, że Henchmen i jego kumple byli odpowiedzialni za strzelaninę.
     Tupacowi zrobiono nawet zdjęcie, jak opuszcza budynek na noszach z uniesionych środkowym palcem w stronę napastliwego reportera. Następnego dnia stawił się w sądzie, na wózku inwalidzkim, cały poowijany bandażami. Jego prezentacja ran wojennych najpewniej wzbudziła współczucie ławy przysięgłych, ale bez względu na to i tak został skazany. Rozgoryczony postrzeleniem i skazaniem przez sąd, Tupac kontynuował zza więziennych krat swój dżihad wymierzony w scenę hip-hopową Wschodniego Wybrzeża – i postawił sobie za cel Hemnchmena, opowiadając swoim przyjaciołom, władzom Interscope i współwięźniom w Clinton, że Henchmen miał swój udział w tej zasadzce.

     „Zadzwoniłem do niego i powiedziałem mu – Ej, skończ łączyć moje nazwisko z tym gównem” – wspomina Henchmen. „Wkurzasz mnie. Przestań wikłać mnie w tą swoją historyjkę.” On chciał jedynie wzbudzić sensację tymi swoimi bredniami. Henchmen zawsze zaprzeczał swojemu udziałowi w strzelaninie w Quad Studios. Kwestionuje on również wersję wydarzeń Shakura z tamtego wieczora, wyjaśniając, że rany postrzałowe mogą wynikać z samookaleczenia. „Tupac sięgnął po swoją broń i postrzelił się i to wydaje mi się logiczne, bo jeśli zostajesz postrzelony pięć razy, to leżysz na ziemi. Nie biega się w te i we w te po czymś takim, tak jak on to robił w studio” – mówi Henchmen. „Usłyszałem później, że broń wystrzeliła, następnie stłukli go na kwaśne jabłko i obili mu głowę rękojeścią pistoletu.”
     W liście Stretcha - który wchodził do studia razem z Tupakiem – opublikowanym w sierpniowym wydaniu magazynu VIBE, raper napisał – „Osobiście słyszałem tylko jeden wystrzał. Nie słyszałem czterech, pięciu czy sześciu strzałów, a on mówił, ze postrzelono go trzy, czy cztery razy. Nikt z nas nie przypomina sobie, żeby słyszał cztery czy pięć strzałów.” Dr Leon Pachter, szef oddziału urazowego szpitala Bellevue, który zajmował się Tupakiem potwierdził, że Shakur otrzymał pięć ran postrzałowych „w różne miejsca – w rękę i głównie w krocze.” Odmówił jednak dalszych wyjaśnień. Tupac obstawał przy swojej wersji.

     Pod koniec 1995 roku na żądanie Puffy’ego, Henchmen przygotował się na spotkanie w Los Angeles, w którym udział wzięli  on (Henchmen), Tupac, Suge Knight i jako mediator - szanowany przez wszystkich - impresario hip-hopowy z Houston, J. Prince. „Puffy nie chciał żadnych problemów, mówił mi: Pojedź tam i zobacz, o co chodzi.” – mówi Henchmen. „Musiałem ściągnąć J’a, który był neutralny, aby Pac nie sądził, że jakiś koleś ze Wschodniego Wybrzeża pociąga za sznurki.” Podczas spotkania Henchmen przekazał ofertę Puffy’ego, który chciał nagrać z Tupakiem wspólny kawałek. Aby uatrakcyjnić swoją propozycję, Puffy miał pozwolić wytwórni Knighta, Death Row Records na wydanie tego - jak można było przypuszczać - doskonale sprzedającego się nagrania. Jednakże, zdaniem Henchmena, Tupac szalał po pokoju i wskazawszy na niego palcem, oświadczył – „Te czarnuchy mnie postrzeliły.” Henchmen prosił Tupaca, aby ten przestał. „Koleś, musisz przestać to powtarzać.” Jak można było przewidzieć, Knight stanął po stronie Tupaca i powiedział Henchmenowi – „Muszę trzymać się z moim ziomkiem.”
     Kilka tygodni później doszło do konfrontacji Henchmena za kulisami podczas D’Angelo and Groove Theory w House of Blues w Los Angeles. „Była tam cała ekipa Death Row. Pamiętam, jak do niego podszedłem – miałem ze sobą kilku członków Crips – i powiedziałem mu: Koleś musisz przestać rozpowiadać ludziom to gówno. Naprawdę czarnuchu, pierdolę to, możemy zrobić to tu i teraz. Dlaczego obwiniasz za to Puffy’ego i Biggiego? Te czarnuchy nie miały z tym nic wspólnego. Nikt nie chciał cię obrabować, oni przyszli cię zdyscyplinować. To właśnie miało miejsce.” Z Cripsami u boku Hemnchmen wywołał u Tupaca takie przerażenie, że ten nawet nie zwrócił się do stojącego nieopodal Knighta o pomoc. „Pamiętam, jak Suge zawołał do niego: Pac, wszystko w porządku?” – wspomina Henchmen. „Pac wiedział, że lepiej nic mu nie mówić, bo byłem wściekły.”

     Tupac został kilka miesięcy później zamordowany w Las Vegas. Kamery uchwyciły Tupaca, jak ze swoją świtą – włączając w to Knighta – bije szanowanego członka Crips, Orlando Andersona w hotelu MGM Grand. Przyznanie się Henchmena do tego, że podczas konfrontacji z Shakurem towarzyszyli mu członkowie Crips, gangu, który jak się uważa, stoi za morderstwem rapera, jest zadziwiające. Mówi on jednak, że towarzyszący mu wtedy Crips pochodzili z gangu Rolling 60’s Crips, a nie z Southside Crips, którego członkiem był Anderson. Henchmen wierzy, że Tupac ściągnął na siebie własną śmierć, bijąc Andersona. „Jeśli nie jesteś członkiem gangu, to nie bijesz innych członków gangów” – mówi. „Ja jestem z ulicy. Ja tego nie robię. Biorę do tego innego członka gangu, rozumiesz?”

     W styczniu 1996 roku, kilka tygodni po konfrontacji z Shakurem, agenci federalni pojmali Henchmena. Został oskarżony o kierowanie łańcuchem narkotykowym, który rozciągał się od Nowego Jorku do Północnej Karoliny. Dzięki zatrudnieniu świetnego adwokata Roy’a Blacka z Miami i sprawie, która opierała się na słabej wiarygodności świadków, którymi byli rządowi informatorzy, Henchmen zdołał odeprzeć wszystkie poważniejsze zarzuty i został skazany tylko na 5 lat pozbawienia wolności za nielegalne posiadanie broni, które już odsiedział. Gdy Henchmen odsiadywał swój wyrok w więzieniu federalnym w Północnej Karolinie, jesienią 1996 roku, krótko po śmierci Shakura, Death Row wydało jego nowy album pod pseudonimem Makaveli: The Don Killuminati The 7 Day Theory. Album kończył utwór skierowany przeciwko Henchmenowi i Agnantowi, Against All Odds.