1. Początki | 2. Skrzyżowanie | 3. Trasy koncertowe Digital Underground | 4. Hollywood i tatuaże |
5. Trasa Public Enemy i 'Nothing But Trouble' | 6. Znowu w trasie z PE | 7. Początek końca przyjaźni |
 

Wstęp

     Moją intencją nie jest bagatelizowanie wspaniałej pracy mojego zespołu Digital Underground, czy życia mojego przyjaciela Tupaca Shakura. Moją intencją jest stworzenie kroniki początków prawdziwego hip hopu i mulitmedialnego buntownika.

     Statyczna elektryczność wypełniała powietrze, powodując że włosy na jajach stawały mi dęba. Czekałem, stojąc w przejściu prowadzącym na scenę. Przed sceną słychać było ryk 20000 osób. "Chcemy Humpty'ego, chcemy Humpty'ego!" Byłem tam ja - Jimi aka Chopmaster-J, mój partner Greg aka Shock-G (aka Humpty Hump), Money-B, DJ Fuze i Tupac. Wszystko działo się w Houston w stanie Texas, było to latem 1990 roku, byliśmy zespołem Digital Underground. Nasz utwór znajdował się w pierwszej dziesiątce największych przebojów na listach i mieliśmy zamiar rozkręcić to miejsce: seks, narkotyki, rock and roll, wino, kobiety i piosenka. Bez winy, bez żalu, nikt nie mógł nam powiedzieć, że nie byliśmy najlepszym hip hopowym zespołem na świecie. Szybko przyszły pieniądze, sława nawet jeszcze szybciej, a kobiety napływały do nas stale.

     Byliśmy bardzo młodzi i bardzo silni, uważaliśmy, że jesteśmy na dobrej drodze, aby stać się legendami muzyki pop. Jednak tylko temu najmłodszemu z nas udało się odsiągnąć status ikony, supergwiazdy, legendy... musiał on jednak wszystko poświęcić.

Początki

     Poznałem Tupaca w 1989 roku. Wyglądał jak kawałek wołowiny z zębami. Nie wyglądało na to, że ma o czymkolwiek pojęcie. Jeśli dobrze pamiętam, menadżer Digital Underground chciał wyprodukować demo zespołu Tupaca - Strictly Dope - a Shock-G był zbyt zajęty miksowaniem "The Humpty Dance", aby zajmować się takimi rzeczami, tak więc odpowiedzialność za te zadanie spadła na mnie.
     Kiedy wspominam ten okres tworzenia taśm demo Tupaca, to muszę powiedzieć, że była to naprawdę stresująca sytuacja, jeśli chodzi o nakłonienie Paca do współpracy w świetle jakichkolwiek okoliczności. On był jedną wielką kulą pełną energii. Nie pozwalał na żadne gierki. Od pierwszego dnia, kiedy go spotkałem, stało się dla mnie oczywistym, że Tupac miał do wykonania misję.

Pozostała część zespołu Strictly Dope: Ray Luv oraz DJ Dizzy byli zainteresowani swoim własnym rozwojem i także mieli talent. Ray Luv używał pseudonimu Rock-T, ale ja mu go zmieniłem na Ray Luv, ponieważ za każdym razem, kiedy razem ze Strictly Dope udawałem się na sesję nagraniową, czy załatwiając jakieś inne sprawy, Tupac stale nabijał się z Ray'a lub też był chętny do konfrontacji. W tym momencie zasugerowałem Rock-T, że powinien zmienić swój pseudonim na coś w stylu Ray Luv, ponieważ nie był wystarczająco twardy, aby używać swojego poprzedniego imienia, był on wrażliwym chłopakiem.
     Tupac nie miał ochoty wysłuchiwać żadnych bzdur ze strony Ray'a, nie tolerował także żadnych opóźnień, wszystko musiało być zmodyfikowane i przystosowane do Paca, ponieważ on był gotów załatwić od razu swoje sprawy. Tupac był skrzypiącym kołem, które miało cały potrzebny olej, on jako pierwszy był tym, który wychodził naprzeciw jakiemuś zadaniu, kiedy zaszła taka potrzeba.

     Zabrałem Tupaca i Strictly Dope do studia w Richmond w stanie Kalifornia, aby tam zająć się produkcją ich dema, a Tupac robił wszystko, aby dobrać się zbyt odważnie flirtującej żony inżyniera. Inżynier był moim przyjacielem z dzieciństwa i właśnie ożenił się z kobietą, która była, jakby to powiedzieć - trochę inna. Podczas kiedy byliśmy w studio nagraniowym jej męża, ona znajdowała się zaraz za plecami swojego męża otwarcie flirtując z Tupakiem, dotykając go, poddając się czułościom. To było dla mnie bardzo zawstydzające, ponieważ ten inżynier był moim przyjacielem, a jego żona stawiała nas wszystkich w niebezpiecznej i niezręcznej sytuacji. Pac był już gotów się do niej dobrać, bo ona dawała mu sygnały potwierdzające jej zainteresowanie tego typu czynnościami, a on tylko na to czekał. Nie sądzę, aby Pac wiedział, że ona jest żoną tego inżyniera, ale koniec końców musiałem Paca poprosić na bok i wyjaśnić mu tą sytuację.

     Nie wiem, co między nimi zaszło aż do tego momentu, ale ona chciała chciała zaśpiewać na jego demie i uznałem, że nadszedł czas, aby wyprowadzić Paca ze studia. Czułem się zbyt dziwnie siedząc tam, starając się zmiksować podkład, a w ciemnym rogu studia ta kobieta i Pac chichotali, robiąc nie wiadomo co.
     Zawiozłem Tupaca do studia, którego właścicielem był mój kolejny przyjaciel. Tupac był bardzo podekscytowany pracą w profesjonalnym środowisku, ponieważ studio w Richmond wyglądało bardziej jak studio domowe, a te było prawdziwym studiem nagraniowym z 24 ścieżkami. Tupacowi spodobał się pomysł pracowania w tym miejscu. Pierwszy dzień nagrań minął spokojnie. Sesja przebegała zgodnie z planem. Jednak w tym inżynierze było coś, co nie podobało się Tupacowi. Brat, który był właścicielem studia, był z natury łagodnym człowiekiem.

     Podczas pierwszej sesji zrobiliśmy naprawdę dużo. Utowrzyliśmy wszystkie proste ścieżki, a Tupac i jego ekipa byli podekscytowani przyjściem tam następnego dnia, aby zarapować swoje teksty. Następnego dnia, kiedy tam przyjechaliśmy, inżynier otwarł nam drzwi, ale powiedział że jest chory i że będziemy musieli przyjść kiedy indziej.
Tupac nie miał zamiaru tego wysłuchiwać. Musicie wiedzieć o tym, że za każdym razem, kiedy Pac i jego zespół przyjeżdżali się ze mną spotkać, musieli pokonać coś jak godzinę drogi. Tak więc kiedy już dotarli na miejsce, nie mieli ochoty słuchać takich rzeczy. Tupac w szczególnosci nie miał na to ochoty i tylko takiego powodu potrzebował, żeby dobrać się do skóry inżynierowi. Wszyscy inni z naszej ekipy współczuli inżynierowi z powodu jego choroby. Widać było, że facet nie czuje się najlepiej. Zrobiliśmy wszystko, żeby zapobiec pobiciu tego iżyniera przez Tupaca. Tupac był sukinsynem, który używał tych kopnieć karate, interesował się sztukami walki i miał ochotę poeksperymentować z kimkolwiek, kto stanął mu na drodze. Niestety, iżynier był idealnym celem. Dlatego musieliśmy także to studio opuścić.

     Po tym wydarzeniu zdałem sobie sprawę, że jedynym sposobem na nagranie wokali Tupaca, było nagranie ich w domu. Wziołem zatem Tupaca i jego ekipę do studia, które znajdowało się w piwnicy domu matki menedżera koncertowego Digital Underground (było to także miejsce spotkań DU), aby nagrać demo. Zdałem sobie sprawę z tego, że jedynym sposobem na to, aby projekt bezpiecznie został doprowadzony do końca było nagrywania w momencie, kiedy nie było nikogo innego w pobliżu.      
     Sądziłem, że dobrą rzeczą było sprowadzenie Tupaca i Strictly Dope do takiego środowiska, ponieważ tu mogli tylko pracować i skończyć ten projekt - nie było tutaj żadnych przeszkód. W tamtym czasie poprosiłem DJ Fuze'a, aby popracował z Tupakiem, ponieważ potrzebowaliśmy dodatkowych dźwięków z adapterów. Razem z Fuzem stworzylśmy naprawdę funkowe podkłady dla "Pantha Power", a także dla "Never Be Beat". Widać było bardzo wyraźnie, że Tupac był błyszczącą gwiazdą ekipy Strictly Dope. Pac cały czas pisał teksty. My tworzyliśmy jakiś funkowy podkład, a on pięć minut później wracał do pokoju gotowy do nagrania.
Ponieważ robiliśmy to wszsytko w tym domu, inni członkowie DU zaczęli widywać Tupaca. Kiedy skończyłem produkcję dema, wszyscy widzieli wyraźnie, że Pac nie potrzebował tego zespołu. A jeśli już, to musiał być z nami. W późniejszym czasie silnie lobbowałem na rzecz wstąpienia Paca do DU.

     Digital Underground było na szczycie. Singiel "Doowutchyalike" był już w sklepach, teledysk był puszczany w telewizji, a my przygotowywaliśmy się na trasę po Europie. Tupac widział, jak ja i ekipa DU bezustannie udzielamy wywiadów telefonicznych dla radia i krajowych magazynów. Widział, czuł ten klimat i chciał być jego częścią. To było na pewno czynnikiem, który podsycił w nim ogień napędowy, powodując że chciał zabezpieczyć swoją pozycję rapera w Digital Underground. Kiedy tylko poczuł ten klimat, chciał być razem z nami.

2. Skrzyżowanie >>>