Poznaj Tupaca - książka o Tupacu po polsku

.
strona główna | przetłumaczone książki .
.

     Vegas było gorące, ale nie narzekałem, bo zamierzałem spotkać się z Tupakiem. Gdy wyjeżdżałem z L.A. dzień wcześniej, zdałem sobie sprawę, że tęskniłem za nim. Większość sierpnia spędziłem z moją 10-letnią córką i z niecierpliwością oczekiwałem powrotu do pracy. Zostałem przydzielony do ochrony Tupaca podczas weekendu. Tupac powinien znajdować się w hotelu Luxor około południa, ochroniarze spotkali się wcześnie tego dnia. Zostaliśmy poinformowani, że nie jesteśmy upoważnieni do noszenia broni, a zwłaszcza w klubie. Na prośbę Suge'a policja pozwoliła na otwarcie klubu 662 tej nocy, ale nie znaczy to, że byli ucieszeni z tego powodu. Jeśli zostalibyśmy złapani na tym, że posiadamy przy sobie broń, wtedy klub 662 zostałby zamknięty. Nie miało znaczenia, że na dwudziestu ochroniarzy, będących na służbie w tę noc, większość była policjantami i mieli pozwolenie na posiadanie broni. Death Row nic w tej sprawie nie mogła zrobić. Metro (policja) zgodziło się na otwarcie klubu tego wieczora tylko dla tego, że miał się tam odbyć koncert charytatywny na cześć emerytowanego boksera. Dlatego, gdy uzyskano status imprezy charytatywnej, pozwolono na otwarcie. Suge nie otworzyłby klubu w żaden inny sposób, gdyż miał zbyt wiele problemów prawnych.

     Zatrudniliśmy dodatkową ochronę by zabezpieczyć imprezę. Run DMC miał wystąpić i jeżeli ostatnia impreza była jakimś znakiem, to moglibyśmy stracić kontrolę nad tłumem. Cholera, kiedy Tupac występował w klubie w listopadzie - był to jego pierwszy koncert po wyjściu z więzienia - ludzie oszaleli. To był kompletny chaos. Klub przewidziany jest na 680 osób, a wtedy fanów było ponad 1000. Po występie, Tupac, razem ze Suge'iem i Davidem Kennerem i całą świtą Death Row udali się do Mercedesa 500SL, Tupac miał na sobie melonik i kamizelkę. Mike Tyson ze swoimi ochroniarzami też tam był wraz z Dion'em Saundersem i jego świtą oraz Forestem Whitaker'em, który był całkiem pijany.
     Tamtej nocy (7.9) musieliśmy omówić każdy szczegół dotyczący ochrony. Głównym celem było utrzymanie tłumu pod kontrolą. Nie chcieli mieć żadnych problemów, bo LVPD mogła zamknąć klub pod byle jakim pretekstem. Wszystkie zasady musiały być ściśle przestrzegane, łącznie z zostawieniem broni tego wieczora. Jak każdy, kto nosi broń, nie chciałem się z nią rozstawać. Czułem się pusty bez części mnie - compact Colta 45 - broni oficerów policji, którą zawsze w pracy nosiłem. Nigdy się z nią nie rozstawałem, zawsze miałem ją przy sobie, ale tego jednego, szczególnego dnia, nakazano mi zostawić ją w samochodzie. Podróżowaliśmy całą grupą tamtej nocy, więc szanse na to, by coś się stało, były niewielkie. Tak mi się wydawało. Po spotkaniu pojechaliśmy z Reggie'm, który zabrał nas na lunch do TGIF'S. Gdy skończyliśmy jeść, Reggie zaczął mówić o Kevinie Hackie - ochroniarzu, który zastępował mnie podczas wakacji. Kevin pracował z Reggie'm na długo przed związaniem się ze Suge'm, by utworzyć Wrightway, gdy oboje patrolowali ulice Compton. Udało mu się związać z producentami Gang Related, filmu, który Pac zrobił w sierpniu. Dostał 10000$ za pomoc techniczną przy niektórych scenach. Reggie sądził, że autorytet Kevina został zachwiany, gdyż ten wziął pieniądze z filmu i równocześnie pobierał pensję za pracę w Wrightway za ochranianie Tupac'a. W mojej opinii Kevin wziął to, na co zasłużył, Reggie nie patrzył na to z tej strony.

     Jak tylko wróciliśmy do Luxoru, nie miałem żadnych problemów ze znalezieniem Paca. Chłopak uwielbiał grać, żeby go znaleźć rozejrzałem się za stołem przy którym jest najwięcej dziewczyn. Kidada została w swoim pokoju w hotelu. Jak zwykle jego żołnierze byli koło niego. Ruszyłem w stronę jego stołu. Pac ucieszył się na mój widok ''Big Frank, co jest?'' Pac zawsze witał mnie ciepło, ale tym razem powiedziałbym, że szczególnie ucieszył się na mój widok. Uściskaliśmy się - to był długi miesiąc. Pac wyglądał dobrze. Ciągle był chudy jak diabli, od roku ciężko pracował, niewiele odpoczywając, co odbiło się na jego formie. Miał na sobie jedną z tych nowych, jedwabistych koszul, które dostał od włoskich kreatorów mody podczas pobytu we Włoszech. Szczególnie szczycił się nowym kawałem złota. Był to warty 30000$, nabijany diamentami medalion, około 3 cali średnicy, zwisający z jego szyi. Po środku znajdował się emblemat Euphanasia, nazwa firmy, którą utworzył Pac. Wizerunek przedstawiał muskularnego, czarnego anioła śmierci z aureolą i wielkimi skrzydłami. Pac i jego ekipa zawsze pisała swoje imiona na swój sposób, więc Euphanasia była jego wersją eutanazji, czyli bezbolesnej śmierci lub drogi do zakończenia cierpienia bezboleśnie. Mógłbym przysiąc, że był tego dnia w dobrym humorze, zawsze w dzień walki bokserskiej miał dobry nastrój. Luxor nie przynosił mu szczęścia grał na 25$ stole i przegrywał, więc przenieśliśmy się do hotelu MGM. Była 2 bądź 3 po południu i mieliśmy dużo czasu na grę, aż do spotkania ze Suge'iem przed walką.

     Gdy szliśmy do MGM, można było zauważyć, że jest to noc bokserska. Wszyscy bogaci i znani ludzie byli w mieście. Można było poczuć, jak pieniądze są wymieniane w rękach. Przechodziliśmy przez most oddzielający 2 kasyna i kiedy dostaliśmy się do MGM, szczęście zaczęło wracać do Tupaca. Zaczął dużo wygrywać. Obstawiał wszystkie szanse wygranej i odchodził od stołu z wygraną rzędu 1400- 2000$. Prawdopodobnie rzucał kostką przez dwie lub trzy minuty - dość długo jak na taki stół. Wygrywający zawsze ciekawią tłum, jednak kiedy ludzie zdali sobie sprawę z tego, kim on jest, tłum spoważniał. Tupac uwielbiał, gdy zawracano na niego uwagę. Zacząłem się niepokoić, bo każdy chciał zobaczyć jego twarz.

     Michael Moore chodził z nami od Luxoru i chronił Paca z jednej strony, a ja z drugiej. Outlawz znajdowali się wśród tłumu rozdzieleni, więc ludzie nie wiedzieli, kim są. Pomimo rozmiarów tłumu, wszystko było w porządku przez jakąś chwilę. Kiedy panuje dobry nastrój, wszystko przeważnie idzie dość dobrze. Pomagało to, że Tupac miał pasmo zwycięstw, a prawo L.V. zabrania przeszkadzania graczom podczas gry. Od kiedy okazało się, że to jest Pac, gromady kobiet dopraszały się o autograf, zdjęcie, cokolwiek co było wspólnego z nim. Było coraz trudniej utrzymać ludzi z dala od niego i zbliżał się czas walki. Potrzebowałem telefonu, aby sprawdzić u Reggie'go, czy Suge czasem ich nie szuka - zawsze chciał wiedzieć, gdzie on jest. Najgorsze było to, że nie miałem mojej ochroniarskiej komórki. Gdy byłem na wakacjach, Kevin jej używał, a od kiedy on i Reggie się pobili, nie miałem jej przy sobie, bo Kevin nie przyjeżdżał do L.V. Nie mogłem uwierzyć, że obracam się w towarzystwie milion-dolarowego chłopaka Death Row, jednej z największych gwiazd rapu na świecie i muszę korzystać z płatnego telefonu. Musiałem zostawić go samego na około minutę, wystarczająco długo, aby zostawić wiadomość dla Reggie'go z publicznego telefonu oddalonego o kilka stóp. Paca już nie było. Jasna cholera - pomyślałem - jest bez ochrony. Wszyscy zostawili mnie i zniknęli. Okrążyłem kasyno i postanowiłem powrócić do Luxoru. Gdybym miał komórkę, mogłem natychmiast poinformować ochronę, że Pac zniknął. Poczułem, że zaczynam panikować. Pac został porwany. Zgubiłem go, to moja wina. Niech to szlag, gdzie do cholery może on być?

      Jak tylko dostałem się do Luxoru, zacząłem dzwonić na pager. Powiadomiłem Michaela Moore'a. Starałem się połączyć z Reggie'm. Gdzie byli wszyscy? Oto ja, ochroniarz numer jeden i właśnie zgubiłem Tupaca, dzwoniąc pięć stóp od niego. Był to pierwszy raz, gdy mnie zostawił i poczułem się dziwnie. Mój klient nigdy wcześniej nie zniknął. ''Big Frank!'' - usłyszałem głos Tupaca tuż za mną. Przeszyła mnie fala ulgi. ''Pac, gdzie ty do cholery byłeś człowieku, zostawiłeś mnie tam''. Zapytałem ich, gdzie jesteś - powiedział- teraz nikogo nie potrafię znaleźć''. Tupac Shakur, jeden z najbardziej poszukiwanych ludzi w Ameryce, spędził ostatnią godzinę, samotnie chodząc po L.V. Nawet Outlawz nie można było nigdzie znaleźć. ''Frankie, wiesz, że mogę tu skopać dupę każdemu''- zaczął się chwalić. ''Koleś, nie możesz tego robić''- powiedziałem mu. ''Nie możesz oszukiwać ochrony, a zwłaszcza mnie, zwłaszcza tutaj w L.V. ''Nie martwi mnie to''. ''Pac, nie o to chodzi. Wiem, że potrafisz się bić. Chodzi o to, że potrzebujesz ochrony, żeby zapobiegła czemuś, zanim to się stanie. Zrób mi przysługę i nie wymykaj się więcej. Nie opuszczaj mnie bez informacji, gdzie jesteś''.

     Pomimo swojej brawury wydawał się strapiony. Naprawdę wyglądało na to, że niepokoi go zniknięcie Outlawz. Dzwonił do nich kilka razy, ale nie mógł ich zastać. Wszystko to było dziwne, bo zawsze byli przy nim. Był jak wkurzony tata, którego dzieci poszły się pobawić. Usiedliśmy koło telefonu i czekaliśmy, aż ktoś się pojawi. Po kolejnej próbie, by skontaktować się z Reggie'm, udało nam się połączyć. Powiedział, że Suge spotka nas w MGM przed walką. Było zbyt gorąco, aby jeszcze raz pokonywać tę samą drogę, więc zdecydowaliśmy się pojechać taksówką. Spojrzałem na Paca, który nie zmienił ubrania od momentu naszego spotkania w kasynie. Jak zwykle, nie miał ubranej kamizelki kuloodpornej. Nie zdziwiło mnie to - 9 razy na 10 nie miał jej. Prowadziło to zawsze do różnicy zdań między nami, ale Pac robił, co Pac chciał robić. Zanim taksówkarz mógł znaleźć miejsce, aby nas wypuścić, oceniłem sytuację (tłum). Był poza kontrolą. Jak tylko Tupac wysiadł, ludzie zaczęli przychodzić do nas ze wszystkich stron. "Tupac! Tupac! Tupac! Tupac!" Byłem jedynym, co oddzielało ich od Tupaca. Kiedy przechodziliśmy przez ten motłoch, ludzie zaczęli podążać za nami. Zatrzymałem strażnika MGM, który jasno widział, że mamy problemy. Eskortował nas poza tłumem, poza ich wzrokiem do prywatnego lobby, koło wejścia na salę, gdzie miała odbyć się walka.

     Zatrzymaliśmy się tam na jakiś czas i w miarę jak rozpoczęcie walki się zbliżało, Tupac tracił cierpliwość. ''Nienawidzę tego, Suge jest taki cały czas''. Było to na 15 minut przed rozpoczęciem walki i Tupac zaczął się niepokoić. Walki odbywające się przed główną pozycją wieczoru skończyły się i pojedynek Tyson - Seldon był następny. ''Pieprzyć to, zawsze kiedy się gdzieś wybieramy, on musi się spóźnić''. Oczy Tupac'a płonęły - ''Nie chciałem jechać do L.V., nie ma mowy, przegapimy tę pieprzoną walkę''. Pomimo wysiłków ochrony, by utrzymać ludzi z dala od niego, fani zaczęli posuwać się w jego stronę, robiąc zdjęcia, prosząc o więcej autografów. Widziałem, że staje się coraz bardziej spięty, w miarę jak kolejne minuty mijały. ''Idź zadzwoń do Reggie'go i dowiedz się gdzie on jest''. Udałem się w stronę telefonu, wiedząc, że on i ja byliśmy przekonani, że i tak to nic nie zmieni. Suge zawsze kazał mu czekać i tak było i tym razem. Mimo to, zadzwoniłem, próbując w ten sposób uspokoić napięcie Tupaca.

     Czekanie na Suge'a to był powtarzający się problem. Zwoływaliśmy spotkanie i czekaliśmy 3, 4, a czasem 5 godzin na pojawienie się Suge'a. Fakt, że była to walka Tysona, najwyraźniej nie czynił żadnej różnicy. ''Kupię sobie własne cholerne bilety'' - powiedział Tupac. Oboje jednak wiedzieliśmy, jak będzie: nigdzie nie pójdziemy, zrobimy to, co robimy zawsze -poczekamy na Suge'a. Kiedy wreszcie przyjechał, był tylko z jednym ze swoich kumpli. Wyciągnął 4 bilety, żebyśmy weszli i gdy wchodziliśmy, grano hymn państwowy. Ochrona nas zatrzymała, ale Suge i Pac szli dalej na swoje miejsca koło ringu. ''Nigdzie nie pójdziesz, dopóki ci nie zezwolimy'' - powiedział jeden z oficerów. O nie, oto jesteśmy. Suge i Pac zaczęli się zachowywać, jakby byli w gorącej wodzie kompani i przewidziałem pierwszą walkę tego wieczora. Szczęśliwie hymn się zakończył zanim wybuchli, na szczęście przerwaliśmy to i udaliśmy się przejściem aby oglądać walkę. Trwała ona około minuty. Nie było to dla Paca ważne. Podskakiwał szaleńczo wokoło, bo Tyson pokonał Seldona tak szybko. ''50 ciosów, 50 ciosów, liczyłem'' - powiedział podskakując w górę i w dół. ''Uderzył go 50 razy. Bang bang bang bang bang ... Boom!"

     Z PW prowadzącym grupę, torowaliśmy sobie drogę za kulisy, aby rozmawiać z obozem Tysona. Byliśmy tam tylko przez parę minut, dopóki Suge nie dał hasła do wyjścia. Był to pierwszy raz, gdy Pac nie został dopuszczony do wielkiego Tysona, co robił po każdej walce. Wszystkie wydarzenia wskazywały, że przed nami szykowała się długa noc. Kiedy opuściliśmy kulisy, spotkaliśmy się z resztą świty, w skład której wchodzili wszyscy kuple Suge'a i wszyscy Outlawz Tupac'a. Wszyscy tłoczyli się koło wejścia, my staliśmy i gadaliśmy o walce i wtedy Travon - jeden z kupli Suge'a podszedł do Paca i zaczął coś szeptać do jego lewego ucha. Co on tam szeptał – nie wiem, ale zamarłem. To miała być naprawdę jedna z tych nocy. Pac wystartował jak błyskawica, a ja za nim.

    Orlando Anderson - poznałem jego imię później, wyglądał jakby oczekiwał na czyjeś przybycie. Niekoniecznie Tupaca, ale kogoś na pewno. Stał ze strażnikiem MGM, który wyglądał, jakby go zatrzymał. Tupac zaczął wymachiwać rękami i Anderson natychmiast znalazł się na ziemi. Gdy upadł na ziemię, ukazała się cała świta Death Row. W tym momencie odsuwałem Tupaca od Andersona. Czarny anioł (z medalionu) interweniował, ogniwo medalionu złamało się i przestał bić Orlanda, gdy naszyjnik upadł. Gdy schylił się by go podnieść, złapałem go i odepchnąłem na bok. Odciągnąłem go od starcia i postawiłem go pod ścianą. ''Jasna cholera, Pac, wiesz, że nie możesz tego robić!'' - powiedziałem mu. '' Nie puszczę cię tam z powrotem, użyj swojej głowy, za niedługo masz wyznaczony termin do stawienia się w sądzie''. Usłyszałem, że nadchodzi ochrona i zacząłem uspokajać Tupaca. Moim jedynym celem było trzymanie go z dala od tego, ale on chciał wrócić.

     Kiedy spróbował wskoczyć w tłum, znowu włączyłem się i po raz drugi go wyciągnąłem. Wtedy widziałem, jak Suge i jego ludzie kopią Andersona, gdy ten ciągle leżał na ziemi. ''Idziemy- usłyszałem wrzeszczącego Suge'a i wtedy wszyscy zaczęli się rozbiegać. Jedynym problemem było to, że nikt nie wiedział, którędy się wychodzi i ludzie zaczęli panikować. Wybrałem wyjścia wcześniej, gdy szukałem Tupaca i wiedziałem, gdzie znaleźć najbliższe drzwi. Tłum ujrzał nas kierujących się na zewnątrz i podążył za nami. Jak dostaliśmy się do wyjścia, słyszałem jak ochrona wzywa Metro (policja). Przystąpiliśmy do powrotu do Luxoru pieszo, każdy rozmawiał o walce. Tupac zaczął się przechwalać, zanim doszliśmy do mostu. '' To było jak w tym pojedynku - Boom, boom i był na ziemi, pokonałem go szybciej niż Tyson''. Wszyscy się śmiali i gratulowali mu, nikt nie zapytał, dlaczego go pobił. Ze swojej strony Tupac nie miał zamiaru tego wyjaśnić. Nie było to dla niego ważne, dlaczego to zrobił. Była to tylko kolejna walka, jeszcze jedna szansa, aby się dowartościować. Parzyłem na jego zachowanie jak na kolejną część bandyckiego życia. W tym czasie, jedyne o czym myślałem, to dzięki Bogu, że wydostaliśmy się stamtąd. Teraz mieliśmy około stuosobową grupę podążającą za nami do Luxoru. Kobiety, mężczyźni, starzy i młodzi po prostu wszyscy. Ja byłem jedynym ochroniarzem.

     Wszyscy inni mieli instrukcje odnośnie prowadzenia do klubu 662 i nikt nie wiedział, co się stało. Teraz przyczepiłem się do Tupac'a jak klej. Kiedy poszedł na górę, ja za nim, gdy na dół - ja za nim. Kiedy Tupac zmieniał spodnie, ja naprawiłem mu ogniwo medalionu które się popsuło. Z tego całego zamieszania czułem, że jestem odwodniony. Zacząłem myśleć o tym, co się właśnie wydarzyło. To była tylko kolejna bójka, powiedziałem sobie, która jest ponad te wszystkie, które mieliśmy w przeszłości, tylko że nigdy nie byliśmy zatrzymani przez policję. Nie było świadków i nie została użyta broń. Myślałem o kamerach, co mogły zarejestrować. Dopiero później się dowiedziałem, że pobity facet to był członek comptońskich Crips i był zamieszany w kradzież naszyjnika Death Row, który należał do Trevon'a. Najwyraźniej wyznaczono 10000$ nagrody za nich.

     To wszystko wyszło na światło dzienne o wiele później. W międzyczasie wszystko, o czym myślałem to o przeprowadzeniu tego do końca bez żadnych kłopotów. Gdy reszta świata mówiła o walce Tysona, Kidada jak zwykle przegapiła najbardziej ekscytujący moment i musiał jej wyjaśnić. Uwielbiała go od tej grubiańskiej strony. Tupac nie zaprosił jej do klubu tej nocy także. Zeszliśmy z powrotem schodami na parking, ludzie wsiadali do samochodów, kierując się w stronę klubu 662 i dziewczyny torowały sobie drogę do nas. W końcu Suge dał znak do odjazdu do jego domu i Tupac pchnął mnie na bok i powiedział ''Chcę, żebyś prowadził Lexusa Kidady z moimi młodymi ziomkami (Outlawz), ja pojadę ze Suge'm''. Moja broń była w moim dwuosobowym samochodzie, zaparkowanym po drugiej stronie hotelu i wiedziałem, że nie mogłem powiedzieć: ''Hej Suge, Pac czemu nie zaczekacie minutkę, a ja skoczę do mojego wozu'' Tak się nie mogło stać. Nie byłem upoważniony do noszenia broni palnej tego wieczora, a w klubie będzie czekało około 20 strażników. Poza tym, Pac chciał, żebym mu wyświadczył przysługę i zaopiekował się jego Outlawz. Większość nie mogła legalnie prowadzić samochodu i Pac wiedział, że będą nietrzeźwi. Ktoś musiał z nimi pojechać. Jak tylko wsiadłem do samochodu, zapaliła się kontrolka, która wskazywała, że zbiornik paliwa jest pusty. Nie miałem pojęcia, jak dużą rezerwę posiada samochód Kidady i wiedziałem dobrze, że będziemy się musieli zatrzymać żeby zatankować. Modliłem się, żebyśmy dojechali do Suge'a i do klubu, bo nie mogliśmy uzupełnić paliwa, dopóki wieczór się nie skończy. Na domiar złego Suge prowadził tak źle jak Tupac i musiałem go gonić na oparach benzyny. Zabawna rzecz: musiałem otworzyć okna - nie mogłem ryzykować włączenia klimatyzacji.

     Dom Suge'a był jednopiętrowy i rozciągał się od domu Mike'a Tysona do Wayne'a Newtona. Jak wszystko co posiadał Suge, zdominowany był przez kolor czerwony, Czerwone dywany i wszędzie czerwone elementy. Wyglądało to tak jak zwykle, ale jeden szczegół rzucał się w oczy - basen został pomalowany na krwisto czerwony kolor w kształcie emblematu Death Row. Zatrzymaliśmy się tam tylko na około 10 czy 15 minut, zanim samochody ustawiły się w kolejce, była to parada największych gangsterów w okolicy. W jej skład wchodziło około tuzina samochodów: Mercedesy, BMW, Cadilaki, Lexusy, prawie wszystkie w czarnym kolorze.

              Wszyscy kumple Suge'a to byli uliczni bandyci z Compton, którzy nie boją się nikogo i niczego. Kiedy ruszaliśmy, można było usłyszeć sprzęt Pionnera wytwarzający takie basy, że ziemia drżała. Kiedy znajdowaliśmy się niedaleko pasa, gliniarz na rowerze nakazał Suge'owi zjechać na bok. Miałem otwarte okna i słyszałem, jak z głośnika leciał Makaveli, ostatni projekt Tupaca. Pac zawsze siebie słuchał podczas jazdy, wykorzystywał ten czas na przesłuchiwanie tego, nad czym pracował. Muzyka grała głośniej niż pozwalały na to limity miejskie. Suge prowadził całkiem nowego BMW 750IL , którego kupił przed tygodniem i nawet nie zdążył zamontować w nim własnego odtwarzacza. Samochód nie miał tablic rejestracyjnych, bo był prosto od dealera. Policjant poprosił Suge'a, aby wysiadł z samochodu. Wszystko było w porządku i mogłem zobaczyć Suge'a wysiadającego z wozu i idącego w stronę tyłu samochodu. Wydawał się być zrelaksowany, gdy otwierał bagażnik na polecenie gliny. Suge wrócił do środka i na tym się skończyło. Nie wiem, jak im się udało uniknąć przymknięcia za marihuanę. Nie miało znaczenia, że oboje odbywali wyrok w zawieszeniu, Pac posiadał przy sobie narkotyki 24 godz. na dobę. Jego motto brzmiało: ''Jestem multimilionerem, mam najlepszych prawników w kraju, mam więcej kasy w portfelu, niż możesz zobaczyć w ciągu roku, więc pieprzyć ich''.

     Nie brali tego na poważnie. Ich styl bycia i to, że pokazywali się z trawą było drobnym wykroczeniem. Dopóki nie zobaczyłem, jak Suge odjeżdża, dosłownie się spociłem. Ich problemy z policją, brak klimatyzacji, brak paliwa, miałem dużo zmartwień na głowie. W tym momencie chciałem zasugerować Suge'owi, aby skręcił w prawo na Tropicanę, żebyśmy mogli wejść do klubu od tyłu i jedyny powód, że tego nie zrobiłem było to, że Suge przemknął przez światła. Jechał za szybko. Suge też znał ten skrót i gdybyśmy chcieli wstąpić za dnia, żeby coś sprawdzić, mógłby go wybrać. Ale obrał Flamingo, bo chciał aby jego przyjazd był zauważony. W samochodzie leciał Makaveli, mieli grupę samochodów i Tyson wygrał. Na dodatek wygrali swoją własną walkę, więc pewnie czuli się wyjątkowo dobrze. Kiedy jechaliśmy Flamingo, kobiety kręciły się koło samochodów i dołączały do świty. Każdy chciał się dostać do klubu i dla tego tak wiele z nich zazwyczaj się dostawało - wchodząc z nami. Wiele samochodów zaczęło nas otaczać i zacząłem mieć to samo uczucie, jak w momencie, gdy Pac wygrywał w kasynie. Wszystkie oczy zwrócone były na niego i w każdej chwili wszystko mogło się wymknąć z pod kontroli.

     Kiedy zatrzymaliśmy się na czerwonym świetle, biały Cadilac przejechał obok nas. Ciągle widzę każdy szczegół: wóz miał charakterystyczne ''łamane'' światła, takie jak wszystkie nowe modele Cadilaca mają. Ten obraz ciągle powraca w mojej głowie. To było tylko kolejne czerwone światło i kolejny biały Cadilac. Kumpel Suge'a, K-Dove jechał przed nimi, a ja bezpośrednio za nimi. Patrzyłem tępo w samochód i zobaczyłem wysuwające się ramię i broń. Bam bam bam bam! Moją pierwszą reakcją było: ''O mój Boże!'' Wyskoczyłem z wozu i pobiegłem do BMW Suge'a, a biały Cadilac odjechał, skręcając w prawo.
     Kiedy ze łzami w oczach i w szoku dochodziłem do BMW, myślałem, że są martwi. Nie było mowy o tym, by ktokolwiek w samochodzie się ruszał. Zanim dotarłem do tyłu samochodu, BMW ruszyło i zawróciło w lewo. K-Dove także zawrócił, ja pobiegłem z powrotem do Lexusa, wskoczyłem do środka i zacząłem jechać za nimi. Nie jestem nawet w stanie powiedzieć jak szybko jechaliśmy. Wracaliśmy w kierunku Pasa i spotkaliśmy się z samochodem Suge'a na Vegas Boulevard i Harmon. Przejechał przez skrzyżowanie i zatrzymał się z powodu przebitych opon. Wyskoczyłem z wozu i widziałem wszędzie LVPD. Pobiegłem i przedstawiłem się jako ochroniarz Tupac'a i ex-policjant i pozwolono mi wejść.

     Każdy próbował dostać się do samochodu, ale gliniarze powstrzymywali tłum. Nie mogłem uwierzyć własnym oczom - co do cholery robił Suge z rękami rozłożonymi na ziemi? Jego ręce i nogi były zgięte i dwóch gliniarzy przytrzymywało go. Krew tryskała z jego głowy. ''Macie na ziemi ofiarę!''- krzyknąłem do policjantów. Suge spojrzał na mnie i zobaczyłem, że krwawił coraz bardziej. ''Puśćcie go!'' - wrzeszczałem ''Został postrzelony''. Jak tylko pozwolili mu wstać, pobiegliśmy ze Suge'iem i próbowaliśmy wyciągnąć Pac'a z wozu. Z jakiegoś powodu drzwi były zablokowane i słyszałem Suge'a w kółko powtarzającego: ''Wiem, jak to otworzyć. Wiem, jak to otworzyć''. Dostałem się do Tupaca przez okno. Jego medalion i koszulka były umoczone w krwi i drżał, jakby było mu zimno. Zacząłem do niego mówić poprzez łzy: ''Wszystko będzie w porządku, wszystko będzie dobrze''.
     Przez ten czas Suge otworzył drzwi, przyjechało pogotowie i policja, a my podnieśliśmy go z ziemi. Uklęknąłem koło niego i dotknąłem go. ''Wszystko będzie dobrze, Pac'' - próbowałem utrzymać go przytomnego. ''Wszystko będzie dobrze''. Kiedy klęczałem obok niego, widziałem jak na mnie patrzył. ''Frank, nie mogę oddychać” – szeptał. „Nie mogę oddychać''. ''Nie, wszystko jest w porządku''. Płakałem. Ale on wciąż to powtarzał: ''Nie mogę oddychać, nie mogę oddychać''. Z jego typowym uporem widziałem, jak łączy nad swoim ciałem obie ręce. Z otwartymi oczyma wziął głęboki oddech i westchnął. Zamknął oczy. To był ostatni raz, gdy widziałem go oddychającego samodzielnie.

15. Kozioł ofiarny >>>

1997-2012 Poznaj Tupaca - wszelkie prawa zastrzeżone!...