.
strona główna | przetłumaczone książki
  .
.


Prolog | Wstęp | 1. Jak on ma na imię?! | 2. Roland Park | 3. Pierwsze występy | 4. Przełamując lody |
5. Wiosenna Gorączka | 6. 3955 Greenmount Avenue | 7. Rewolucjonista | 8. Tworzenie przyjaźni |
9. Narodziny Born Busy | 10. Na swoim - pierwsze mieszkanie | 11. Studio w pokoju |
12. Bitwa z dwudziestoma ludźmi | 13. Być szekspirowskim aktorem | 14. Sprzątacze kontra Zmywacze Naczyń
15. Ostatni bal | 16. Na Bronksie | 17. Show - nasza szansa na wybicie się | 18. Udało mu się |
19. Epilog


     Pomimo tego, że Tupac skoncentrował swoje życie wokół czegoś, co w tamtym okresie określane było mianem przelotnej mody, to nie robił tego jedynie dla zabawy, dla śmiechu i wyrazów uznania. Kiedy Tupac recytował jakąś linijkę, wiedziałeś, że on naprawdę wierzy w to, co mówi. Można było stwierdzić, że nawet najprostsza linijka był głęboko przemyślana i gruntownie zaplanowana. Za jego rapem stało te uczucie i przekonanie. Miał mocne poglądy, miał prawdziwe odczucia wobec rzeczywistych rzeczy, które go otaczały. On był z natury aktywistą, a jego rymy do tego pasowały. Zrodzony przez sławną Czarną Panterę, w momencie kulminacyjnym jej pobytu na arenie krajowej, Tupac przyszedł na świat jako dziecko kontrowersji i wstrząsu politycznego. Wstępował do społeczeństwa, w którym panowała policyjna przemoc, tajemnicze podpalenia, stojące pod znakiem zapytania wyroki więzienia, nawet morderstwa. Jeden z najbliższych ludzi, który został uniewinniony, to ojciec chrzestny Tupaca - Geronimo Pratt, który był osławionym więźniem politycznym, wrobionym przez siły policyjne Oakland i Los Angeles. Poszedł do więzienia w 1972 tylko po to, aby po ponad 20 latach je opuścić, będąc oczyszczonym ze wszystkich zarzutów. Dla młodego Tupaca, niesprawiedliwa natura jego kraju była niezrozumiała i czuł potrzebę rozwiązania tej sytuacji. Nie trzeba go było namawiać do zainteresowania się polityką. Te zainteresowanie nabył w dniu narodzin.
     Dorastając pod wpływem swojej aktywistycznej matki i jej równie otwartych przyjaciół, którzy nie chcieli przed jej synem niczego ukrywać, bardzo młody wtedy Tupac już był zaznajomiony z tym, czego nie wiedziało wielu młodych krytyków społecznych, aż do momentu, kiedy połknęli bakcyla odkrywania świata, bądź też zaczęły na nich wpływać osoby kierujące społeczną rebelią. Kiedy w wieku dziesięciu lat został spytany przez przyjaciela rodziny, kim chce być, kiedy dorośnie, jego odpowiedź brzmiała ''rewolucjonistą''. Jednak bardziej niż pojęcie zwyczajnego wytworu kultury aktywistycznej, w której się wychował, Tupac posiadał wrodzone pojęcie sprawiedliwości i uparcie nie tolerował niczego z nią związanego. Dokładnie jak w przypadku swojej buntowniczej postawy przeciwko o wiele większemu Fat Willowi, podczas swojego pierwszego dnia w Roland Park Middle, kiedy to uzyskał prawne pozwolenie zajęcia miejsca, nie wiedział jak w tej sytuacji (gdy Will powiedział, że ma poszukać sobie innego miejsca) być cicho i spokojnie.

     W szkole średniej Tupac zaczął nadawać swojej polityce formalny wyraz i aktywnie uczestniczył w kilku organizacjach, które tworzyli zwykli ludzie, a gdzie poświęcał całą swoją energię i kreatywność. Swobodnie rozmawiał o działalności tych organizacji, czasami pokazując związane z nimi przypinki, które nosił na swoim ubraniu, pokazywał także różne ulotki i inne pisemne materiały. Wielu uczniów z naszej szkoły znalazło się więcej niż jeden raz na tego typu spotkaniach.
     Pierwsze powiązanie Tupaca z organizacją pochodziło z kampanii przeciw przemocy z bronią w ręku ''Yo-No'', która była organizowana przez North East Community Organization, znaną jako NECO, która wśród innych organizacji brała udział w tej kampanii, a prowadził ją aktywista społeczny Truxon Sykes. Truxon był głównym organizatorem kilku wielowymiarowych frontów walki toczonej przez zaatakowane przez biedę społeczności z siłami, które ją powodują oraz tymi, które jątrzą się w jej środku. Jako były nałogowiec, prowadził teraz porady w tym zakresie. Stał na czele bardzo wpływowego NECO, która jest do dnia dzisiejszego najstarszą non-profitową organizacją aktywistów społecznych w Maryland. Pod przewodnictwem Truxona, NECO z powodzeniem zablokowało otwarcie wielu sklepów monopolowych. Truxon zapoczątkował także Baltimore Homeless Union, która nakarmiła ponad 60000 tysięcy rodzin i zorganizowało ponad 10000 tysięcy osób w celu przyznania im prawa do głosu w Baltimore City.
     Tupac poznał tego kontrowersyjnego aktywistę poprzez swoją młodszą siostrę Setchuę. Zaraz po przyjeździe jego rodziny do Baltimore, Setchua zaprzyjaźniła się blisko z dziewczynką z sąsiedztwa, z którą spędzała sporo czasu. Często pozostawała w jej domu aż do zmroku, by potem Tupac, którego wysyłała matka, odprowadził ją do domu. Dzięki tym subtelnym zabiegom matki jak i jego własnej opiekuńczej naturze, Tupac z ciekawością dokonywał oględzin nieznanego domu, zachęcając ojca tej dziewczynki (w zasadzie jej opiekuna) do rozmowy. Ten opiekun okazał się być Truxonem Sykesem. Z powodu nieobecności jej matki, Truxon opiekował się tą dziewczyną jak swoim własnym dzieckiem, matka zaś nigdy więcej już nie wróciła po tym, jak pozostawiła aktywiście swoje dziecko ''na parę godzin'' około dwóch lat temu. Dobrze poinformowany i doświadczony starszy przywódca Truxon, okazał się być intrygującą postacią, ku której natychmiast zwrócił się Tupac. Truxon nigdy nie mówił i nie traktował Tupaca jako żywiołowego chłopca, który za bardzo nic nie rozumiał i nie zasługiwał by słuchać jego słów, lecz traktował go jako inteligentnego młodego człowieka posiadającego potrzebne zdolności. Tupaca zaciekawiał niekończący się potok informacji i prosił o jeszcze więcej. Nie rozmawiali o narkotykach za pomocą nic nie znaczącej politycznej gadki, lecz o jako głównym narzędziu przewodnictwa politycznego w biednych, zamieszkanych przez czarnych dzielnicach. Tupac dowiedział się, jak pozwalano nieruchomościom tracić na wartości, tak aby co bardziej zamożni właściciele oraz mieszkańcy mogli się tam wprowadzić za śmiesznie małe pieniądze, zanim zaczną się prace renowacyjne. Dowiedział się, że policja cieszyła się z faktu, iż może wykorzystać te lekceważenie, aby przejąć towar od przedsiębiorstw handlujących narkotykami bez obaw o odwet z ich strony.

     Kiedy Truxon poprzez swoją organizację zapoczątkował kampanię przeciw przemocy związanej z bronią ''Yo-No'', Tupac wraz ze swoją dziewczyną - Mary Baldridge - bardzo się zaangażował. Mary była białą dziewczyną z wydziału tanecznego, miała wyjątkowe ciało, które większość czarnoskórych chłopaków w szkole określało jako robiące wrażenie. Jednak wychowanie i orientacje jej rodziny odegrały w tym związku tak samo ważną rolę jak jej robiąca wrażenie fizyczność. Rodzice Mary posiadali otwarty umysł, byli typami aktywistów, którzy lubili Tupaca i bardzo wspierali działania tej młodej pary. Początkowo byłem podejrzliwy wobec Mary i tego, w jakim stopniu potrafi zrozumieć swojego chłopaka, a także jej szczerości w zainteresowaniu jego osobą. Jednak kiedy odwiedziłem jej dom i spotkałem się poza szkołą z niektórymi z jej przyjaciół oraz jej rodziną zobaczyłem, że była ona bardzo ludzka, a nie taka jak część tych, co posiadają pewne przywileje. Widziałem także, że jej rodzina dostrzegała coś specjalnego w charyzmatycznym chłopaku ich córki.
     Tupac i Mary byli dosyć aktywistyczną parą. Wspierając tą kampanię ''Yo-No'' ta dwójka udała się w teren i chodziła od domu, do domu, informując mieszkańców o tej kampanii oraz o spotkaniach, które odbywają się na ten temat. Napisali nawet pół godzinną operetkę, która dotyczyła takich zagadnień jak ciąża wśród nastolatków, czy przemoc z bronią i podróżowali po kościołach i szkołach w całym mieście przedstawiając swoją robiącą wrażenie produkcję, która angażowała sześciu aktorów. Tupac napisał także utwory rapowe na zjazdy organizacji. Wiele z nich odbywało się wspólnie z różnymi innymi organizacjami jak NAACP młodzieży.

     Podczas jednego z takich spotkań, które odbywało się w trakcie kampanii ''Yo-No'', Tupac wstał i mówił na temat ważnej roli posiadania możliwości. Widownia była pod szczególnym wrażeniem tego, jak Tupac urzekająco przytaczał swoje własne doświadczenia, gdyż czynił to z wewnętrzną szczerością. Mówił o tym, jak ważny dla życia jest wpływ posiadania możliwości, który akurat w jego przypadku pozwolił mu dostać się do Baltimore School of Arts. Dzięki tej szczególnej szkole odniósł niebywałe korzyści, ponieważ znalazł się w nowym środowisku, które dało mu pewność siebie, aspiracje i zaangażowanie; środowisko te z goła różniło się od getta, w którym znajdował się do tej pory, a w którym panował brak określonej drogi, autodestrukcja i brak wiary w siebie. Powiedział zgromadzonym, że bez tej możliwości z pewnością znajdowałby się jako kolejna osoba w statystykach, kolejna osoba na długiej liście nazwisk, byłby kimś między numerem 101 i 102 na liście morderstw.
     Tupac i Mary byli także blisko związani z Young Communist League (YCL). Ojciec Mary był przewodniczącym Partii Komunistycznej w Baltimore, tak więc brała ona od jakiegoś czasu aktywny udział w życiu tej organizacji. Tupac nie miał problemów ze zrozumieniem celów organizacji. Cierpiąc przez całe życie z powodu strasznej biedy, uznał ich filozofię ekonomiczną i społeczną za godną zainteresowania. Pomysł, aby rozwiązać obecny, głęboko zakorzeniony podział na klasy ekonomiczne w Ameryce i umieścić wszystkich Amerykanów w bardziej wyrównanej grupie, tak aby mieli szerszy dostęp do owoców ich własnej pracy, był pomysłem, który od razu przypadł Tupacowi do gustu. Z równym poświęceniem użyczali swoich artystycznych talentów także i tej organizacji, tworząc przedstawienia i skecze. Jako jej ambasadorzy, robili wszystko aby na jej spotkania przychodziło tak wielu uczniów Baltimore School of Arts, jak to tylko możliwe, wśród nich, podczas kilku takich okazji znajdowałem się także i ja.
     Tupac był także zaangażowany w gorączkę wyścigu o fotel burmistrza, który spolaryzował miasto w 1988 roku. Po raz pierwszy w swojej historii, te w przeważającej części zamieszkałe przez czarnych miasto miało czarnoskórego burmistrza. Z pośród dwóch prowadzących kandydatów, pierwszy był niewykształconym, wskazanym przez odchodzącego, białego burmistrza następcą, a drugi był stypendystą z Rhodes i prawnikiem stanowym. Tupac nie tylko był podejrzliwy co do byłych powiązań odchodzącego gabinetu, ale znaczenie miało także to, że syn tego drugiego kandydata, był uczniem w Baltimore School of Arts i zarazem jego bliskim przyjacielem. Na znak poparcia dla tego kandydata, późniejszego zwycięzcy wyborów, Tupac zorganizował wiec na lokalnym placu zabaw, podczas którego on i Mouse udzielili występu. Aktywistyczna żyłka i ambicje była składnikiem krwi Tupaca, w takim samym stopniu jak DNA, natomiast jego uwielbienie do publicznych występów stanowiło doskonałe ujście dla jego myśli.

8. Tworzenie przyjaźni >>>

 1997-2012 Poznaj Tupaca - wszelkie prawa zastrzeżone!...