Świszczące kule
Vibe, II.1995
tłumaczył: Piotr Studziński

     Od urodzenia Tupac Shakur walczył z "systemem", ale nigdy tak dramatycznie, jak podczas ostatnich 48 godzin listopada. 29 zebrała się ława przysięgłych, aby naradzić się nad zarzutami o gwałt, przestępstwo na tle seksualnym i nielegalne posiadanie broni w sprawie przeciwko Tupacowi, lat 23 i Charlesowi Fullerowi, lat 24. Zostali oni oskarżeni o molestowanie 19-letniej kobiety w pokoju Tupaca w hotelu Parker Meridien (gdzie doba kosztuje 750$) dnia 19 listopada 1993. Po pierwszym dniu obrad Tupac pojechał na nagranie z przedstawicielem Uptown Records, Little Shawnem, do Times Square's Quad Recording Studio. Mając przed sobą wizję 25-letniej odsiadki, Tupac zdawał sobie sprawę z tego, że może to być na jakiś czas jego ostatnia sesja.

     20 minut po północy Tupac był już godzinę spóźniony, kiedy razem z trójką kolegów przechodził obok biurka, przy którym siedział czarnoskóry mężczyzna w korytarzu biurowca, w którym mieściły się studia Quad. Mężczyzna siedzący przy ławce podniósł się, a jego dwóch wspólników (także czarnoskórych) ukazało się wejściu, następnie w trójkę podążyli za Tupakiem i jego ekipą w stronę wind, po czym wyciągnęli broń i krzyknęli: "Dawaj biżuterię i kładź się na ziemię!" Raper został postrzelony co najmniej czterokrotnie. Jego menedżer, Freddie Moore, został trafiony raz. Złodzieje zrabowali biżuterię Moora wartą 5000$, a także wart 30000$ diamentowy pierścień i  łańcuchy Tupaca wyceniane na 10000$. Pozostawili Tupacowi wysadzanego diamentami złotego Rolexa. Moore rzucił się w pogoń, zasłabł jednak przed wejściem do klubu ze striptizem. Jego przyjaciele wywlekli poważnie rannego Tupaca do windy i pojechali do studia na ósmym piętrze, aby udzielić mu pierwszej pomocy. Tupac najpierw zatelefonował do swojej matki, Afeni Shakur, a następnie na pogotowie.

     Kiedy na miejsce przyjechali policjanci, Tupac ujrzał znajome twarze. Dwoma pierwszymi z czterech przybyłych na miejsce funkcjonariuszy byli William Kelly i Joseph Kelly (brak pokrewieństwa), a chwilę później na miejsce przybył Craig McKernan. McKernan nadzorował dwóch Kellych podczas aresztowania Tupaca w Parker Meridien i dopiero co zeznawał podczas jego procesu o gwałt. "Witam oficerze McKernan" - wycharczał Tupac leżąc w kałuży własnej krwi. "Cześć Tupac, kręcisz się tu?" - odpowiedział McKernan, kiedy sanitariusze kładli Tupaca na noszach. Nosze nie mieściły się w windzie poziomo, więc wsadzono go do niej pionowo, a krew ciekła z jego ran. McKernan pomógł przenieść go obok czekającego fotografa. "Nie mogę uwierzyć, że robisz mi zdjęcie na noszach" - mruknął do niego. Tupaca odwieziono do szpitala Belleuve. "Został trafiony pociskami małego kalibru" - powiedział Dr Leon Pachter, szef urazówki Belleuve. "Jeśli były by to pociski dużego kalibru, byłby martwy." Tupac obficie krwawił cały dzień, tak więc o godzinie 13.30 Pachter razem z zespołem 12 lekarzy dokonał operacji uszkodzonego naczynia w górnej części jego nogi. Zakończono ją o 16-tej. O 18.45 mimo głośnych protestów lekarzy, Tupac wypisał się ze szpitala. "Podczas mojej 25 letniej kariery zawodowej nie widziałem, aby ktoś opuszczał w takim stanie szpital" - powiedział Dr Pachter. Afeni, która przyleciała z Atlanty, wyprowadziła Tupaca na wózku inwalidzkim tylnymi drzwiami, walcząc z tłumem reporterów.

     Następnego dnia Tupac niespodziewanie pojawił się na sali sądowej, mieszczącej się na Manhattanie, gdzie ważyły się losy jego dalszego życia. Jego wózek pchali ochroniarze Narodu Islamu, na jego lewym nadgarstku znajdował się wspomniany wcześniej Rolex, prawą rękę miał owiniętą w bandaże, jego głowa była także obandażowana, a na nią nałożona była czapka Yankees, miał na sobie także kurtkę Nike. Razem ze skupionymi wokół niego przyjaciółmi: Mickeyem Rourke i Jasmine Guy pojawił się na porannej sesji, zanim jeszcze zdrętwiała mu noga. Następnie pojechał do centrum i w tajemnicy udał się do Metropolitan Hospital Center, mieszczącego się przy East 97th Street, gdzie przebywał pod pseudonimem Bob Day.
     Kilka godzin później ława przysięgłych powróciła z werdyktem w sprawie Tupaca i Fullera: winni dotykania kobiety wbrew w jej woli - przestępstwo na tle seksualnym - ale niewinni gwałtu i nielegalnego posiadania broni. Kilku przysięgłych wnosiło o całkowite uniewinnienie i uznali ten wyrok za kompromis. "Towarzyszyło tej sprawie silne wrażenie braku wystarczających dowodów" - powiedział przysięgły Richard Devitt. "Przyjęliśmy z entuzjazmem to, że ława przysięgłych uznała, iż te zarzuty prawie nie zasługiwały na uwagę" - powiedział rozpromieniony adwokat Tupaca Michael Warren. Planuje on złożyć apelację od wyroku skazującego za przestępstwo seksualne. Ogłoszenie wyroku zostało przełożone ze względu na zły stan zdrowia Tupaca i został on wypuszczony za kaucją w wysokości 25000$.

     Po raz drugi w ciągu 8 tygodni Tupac wdał się w bójkę. 7 października w Atlancie prokurator Fulton County Louis Slaton złożył pozew z oskarżeniem o napaść z przeciwko Tupacowi. 31 października 1993 Tupac wraz ze swoją ekipą postrzelił dwóch, nieumundurowanych funkcjonariuszy policji w pośladki i brzuch, jednak świadkowie mówią, że Tupac strzelił w samoobronie, po tym, jak funkcjonariusz Mark Withwell strzelił do nich jako pierwszy. Whitewell zrezygnował z procesu 7 miesięcy po strzelaninie.
     Niektórzy spece od teorii konspiracyjnych doszli do wniosku, że Tupac został wrobiony i że "rabunek" był odpowiedzią na dostrzegalne ataki na policję; inni wymyślili, że była to zemsta ofiary gwałtu. Prawnik Tupaca tylko podsycał ogień, cytując przesadne podejrzenia swojego klienta względem policjantów, aby wyjaśnić opuszczenie przez niego szpitala. Prawnik odrzuca pogląd o zwykłym rabunku: "Te okoliczności powodują, że rozsądnej osobie otwierają się oczy."
     Strzelanina z ofiarą w postaci młodego, czarnoskórego mężczyzny rzadko skupia tak wielką uwagę. "Mam nadzieję, że ludzie zdadzą sobie sprawę z tego, że czarnoskóry człowiek jest atakowany," powiedział Conrad Muhammad minister Narodu Islamu, który pozostawał do dyspozycji podczas procesu. "Jest to alarm dla młodych ludzi z przemysłu muzycznego. Znajdujesz się na scenie, a potem przed całym światem - co z tym zrobisz?"